Κάποιοι πονηροί… προοδευτικοί ενοχλούνται που από τα μεγάφωνα του Πολυτεχνείου κάθε χρόνο στις 15-17 Νοέμβρη ακούγονται τα ίδια τραγούδια (Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Μικρούτσικος), που γίνεται η ίδια πορεία, που οι νέοι και οι νέες φοράνε αμπέχωνα και άρβυλα (;;!!), που η βελόνα είναι σαν να κόλλησε στο 1974 κτλ.
Τουλάχιστον στα ενδυματολογικά δεν υπάρχει επιστροφή στο 1974 (τα ρούχα τού σήμερα φοράνε τα νέα παιδιά), αλλά δεν θα πιάσουμε μία-μία τις μπούρδες που γράφουν οι ψευτοπροοδευτικοί. Ζούμε στη χώρα που κάθε 25η του Μάρτη πήζει ο τόπος με φουστανελάδες και «Αμαλίες». Που κάθε 28η του Οκτώβρη μαθαίνουν ακόμη και στα νήπια να τραγουδούν στα Νηπιαγωγεία «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Που κάθε άνοιξη περιφέρονται χιλιάδες επιτάφιοι υπό τη συνοδεία του «Ω γλυκύ μου έαρ» και την επόμενη μέρα γιορτάζεται ένας κατασκευασμένος θρησκευτικός μύθος υπό τη συνοδεία του «Χριστός ανέστη». Η ετήσια επανάληψη αυτών και πολλών παρόμοιων δεν τους ενοχλούν, δεν ζητούν… ανανέωση. Τους ενοχλεί που από τα μεγάφωνα του Πολυτεχνείου ακούγονται κάθε χρόνο η «Ρωμιοσύνη», το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», το «Άννα μην κλαις» κτλ.
Σας καταλάβαμε, ρε. Ό,τι συμβάλλει στην αναπαραγωγή του συστήματος, ό,τι δένει τους ανθρώπους με την κυρίαρχη ιδεολογία, δεν σας ενοχλεί. Εκείνο που σας ενοχλεί είναι ο γιορτασμός του Πολυτεχνείου αυτός καθαυτός. Το εξεγερτικό του μήνυμα. Και η πορεία που πηγαίνει κάθε χρόνο στην αμερικάνικη πρεσβεία. Αυτά σας ενοχλούν και κρύβεστε πίσω από τον… αναχρονισμό. Ξέρετε πώς τους λέει ο λαός κάτι τύπους σαν κι εσάς; Κωλοπαιδαράδες! Τουλάχιστον οι άλλοι τα λένε τσεκουράτα: «Το Πολυτεχνείο έφερε τη χούντα του Ιωαννίδη και οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου»! Δεν κρύβονται πίσω από την… αισθητική. Κι εμείς έχουμε διαφωνίες για πολλά, αλλά δεν θα καθήσουμε να τις συζητήσουμε μαζί σας.