Η όψιμη ανησυχία για έναν επερχόμενο γενικευμένο πόλεμο έχει κατακλύσει την διεθνή ειδησεογραφία. Ανεδαφικά και αναίτια, με την έννοια ότι ο πόλεμος στον καπιταλισμό δεν σταμάτησε ποτέ. Εξελίχθηκε, βάθυνε, επεκτάθηκε και σε επίπεδο μορφής ανασυστήθηκε, ως έκφραση της πολιτικής της κυρίαρχης κανονικότητας, χωρίς ούτε μια νεκρή στιγμή στα χρόνια που μεσολάβησαν από τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Ο πόλεμος συνοδεύει την καπιταλιστική καθημερινότητα όπως ο θάνατος τη ζωή.
Ο πόλεμος μαίνεται σε όλο τον πλανήτη είτε με την μορφή της στοχοποίησης του εσωτερικού εχθρού είτε με τη μεθοδολογία της κατασκευής του εξωτερικού εχθρού. Καθώς το καπιταλιστικό κοινωνικό και πολιτικό υπόδειγμα, ως περιεχόμενο και ως μορφολογική απόδοση αυτού του περιεχομένου, δεν υφίσταται χωρίς τον πόλεμο ως συνθετική, οργανική εκβολή του σε κάθε πλευρά της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής. Ακριβώς γιατί ο καπιταλισμός είναι πόλεμος.
Στις καπιταλιστικές μητροπόλεις διεξάγεται ένας διαρκής και ατελεύτητος πόλεμος ενάντια στους φτωχούς, στους “περιθωριακούς” στους μετανάστες, στους έγχρωμους, σε όλους όσοι δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να ενταχθούν αρμονικά στην κοινή κανονικότητα που οικοδομεί η κυριαρχία. Πρόκειται για έναν πόλεμο διηνεκή, που για να είναι χρηστικός στις καπιταλιστικές ελίτ είναι απαραίτητο να υπερβεί τα σύνορα των μητροπόλεων και να επανέλθει ως εξωτερική απειλή, που θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την ανάδυση κάθε εν δυνάμει απειθαρχίας ή ανυπακοής. Εσωτερικός και εξωτερικός πόλεμος είναι η δυναμική, διαλεκτική εκφορά ενός ενιαίου τρόπου πραγμάτωσης της ηγεμονικής κυριαρχίας.
Ενδεικτικό παράδειγμα της περιόδου, το ISIS, που αποτελεί την ιδανική συνθήκη που αξιοποιείται -αφού πρώτα έχει κατασκευαστεί- για να επιβληθεί ένα ολοκληρωτικό καπιταλιστικό κράτος έκτακτης ανάγκης, με νέες, βαθύτερες και διεσταλμένες εξουσίες. Οι νησίδες φτώχειας και εξαθλίωσης που κατακλύζουν τις καπιταλιστικές μητροπόλεις, εμφανίζονται με αυτό τον τρόπο ως απειλή που υποσκάπτει τον εθνικό στόχο της επικράτησης έναντι του εξωτερικού εχθρού. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι οι νεκροί των καπιταλιστικών πολέμων και οι αποσυνάγωγοι των καπιταλιστικών μητροπόλεων, εκβάλλουν από την ίδια μήτρα της καπιταλιστικής κυριαρχίας, που εκφέρεται ως η διαρκής και χωρίς όρια εκμετάλλευση, της ανθρώπινης ζωής.
Ο πόλεμος είναι ήδη εδώ λοιπόν. Πάντα εδώ ήταν, ακόμη και πριν από τα “παιχνίδια πολέμου” με αφορμή την γεωπολιτική κατασκευή του ISIS, και θα συνεχίσει να υφίσταται όσο τα διεθνή χρηματιστικά και τραπεζικά κεφάλαια θα χρειάζονται νέους στρατούς για να τους προμηθεύσουν όπλα, νέα εδάφη για να οικοδομήσουν, νέες στρατιές εξαθλιωμένων ανέργων για να στηριχθεί η αιματοβαμμένη καπιταλιστική ανάπτυξη. Ο πόλεμος δεν είναι ειδησεογραφία. Είναι ωμή έκφραση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας που αποκρυσταλλώνει με τρόπο εμμενή το εύρος και την έκταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας.
Αν δεν σπάσει η βιτρίνα του απρόσβλητου της καπιταλιστικής κανονικότητας ώστε να αποκαλυφθεί το ψεύδος ενός καθεστώτος νηνεμίας που προβάλλεται ως αληθινό, στις παραλίες των ανυποψίαστων “κατοίκων της κανονικότητας” θα ξεβράζονται πτώματα, “παράπλευρη απώλεια” ενός πολέμου που δεν φαίνεται αν δεν κοιτάξεις, και ας είναι πιο έκδηλος από ποτέ.
Χρήστος Μιάμης – viralmarxism
