Εδώ Θεσσαλονίκη… Εδώ Θεσσαλονίκη… Αλκαζάρ μεριά.
Ήταν το πρώτο τζαμί που χτίστηκε στην πόλη, το 1468. Ο αρχαιότερος εν Θεσσαλονίκη ισλαμικός ευκτήριος οίκος. Χιλιάδες μουσουλμάνοι άφησαν εκεί τις προσευχές τους. Και, ποιος ξέρει, ίσως και ο Κεμάλ Ατατούρκ να γονάτισε στα χαλιά του. Η απόσταση από το σπίτι που (δεν ) γεννήθηκε, καθότι είδε το φως της ημέρας λίγο έξω από τον Λαγκαδά, είναι ένα δεκάλεπτο δρόμος.
Το 1927 πέρασε στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας η οποία, αν και επρόκειτο για μνημείο, το πούλησε σε ιδιώτη. Το Χαμζά Μπέη Τζαμί απέκτησε καταστήματα. Και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80 λειτουργούσε ως κινηματογράφος. Με καράτε, ινδικά, αιγυπτιακά και πορνό. Ναι, σε μουσουλμανικό τέμενος. Εκεί που ακουγόταν ο ιμάμης, μεγαλούργησαν η Τίνα Σπάθη και ο Κώστας Γκουσγκούνης!
Εν κατακλείδι: Ο βιασμός του πολιτισμού δεν έχει γειτονιά, έχει πρόσωπα συγκεκριμένα. Αν λέγονται Ερντογάν, Μέγας Θεοδόσιος ή Ταλιμπάν, λίγη σημασία έχει. Η ευθύνη πέφτει στις πλάτες μας και είναι συλλογική.
Ιωάννα Κλιάρη
