«Σε πρώτο ενικό» – Χαρούκι Μουρακάμι
«Πιστεύω ότι η αγάπη είναι το απαραίτητο καύσιμο που μας επιτρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε. Κάποτε αυτή η αγάπη μπορεί να τελειώσει. Ή μπορεί να μην οδηγήσει πουθενά. Αλλά, ακόμα κι αν ξεθωριάσει, ακόμα κι αν μείνει χωρίς ανταπόκριση, και πάλι μπορείς να κρατηθείς από την ανάμνηση ότι αγάπησες κάποιον, ότι ερωτεύτηκες κάποιον. Και αυτή είναι μια πολύτιμη πηγή θερμότητας».
Στην πέμπτη συλλογή διηγημάτων του, ο μάγος της παράξενης, αινιγματικής μυθοπλασίας Χαρούκι Μουρακάμι, επιστρέφει με μια σειρά από σπαρακτικά οικείες ιστορίες για την αγάπη, τη μοναξιά, την παιδική ηλικία και τη μνήμη, γραμμένες σε πρώτο ενικό, που ισορροπούν δεξιοτεχνικά μεταξύ πραγματικότητας και μη πραγματικότητας, σ’ ένα μείγμα μαγικού ρεαλισμού και νοσταλγικής αυτοβιογραφίας. Ονειρικές καταστάσεις, επινοημένα άλμπουμ της τζαζ, μαϊμούδες που μιλάνε και κλέβουν τα ονόματα των γυναικών που αγαπούν, το πάθος για τη μουσική και το μπέιζμπολ, η χαμένη νεότητα και οι εφηβικοί έρωτες: οκτώ μυστηριώδη όσο και φιλοσοφημένα αριστοτεχνικά διηγήματα από τον αδιαμφισβήτητο χρονικογράφο της σύγχρονης αποξένωσης.
«Έτσι, η ανάμνηση έγινε ένα από τα πιο πολύτιμα συναισθηματικά εργαλεία μου, ένα μέσο επιβίωσης σχεδόν. Σαν ένα απαλό γατάκι κουλουριασμένο ζεστά μες στην πελώρια τσέπη ενός παλτού, όπου βυθίζεται αμέσως στον ύπνο».
«Ψεύτες του νερού» – Μπάρι Χάνα
«Ο Βαθύς Νότος μπορεί να είναι ράκος, τουλάχιστον όμως ξέρει να ουρλιάζει».
Ο Μπάρι Χάνα συγκαταλέγεται στους κορυφαίους και πλέον ιδιόρρυθμους δεξιοτέχνες του αμερικανικού διηγήματος. Από την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα, υποχρέωσε τον κόσμο της λογοτεχνίας να παρακολουθεί τη γραφή του με αμείωτη προσήλωση. Η απώλειά του θεωρήθηκε αναντικατάστατη. Με το ατίθασο, αστραφτερό ύφος του και το μοναδικό, διαπεραστικό του βλέμμα, δημιούργησε μια νέα μυθοπλαστική επικράτεια όπου οι άντρες, οι γυναίκες, η θρησκεία, η λαγνεία, οι διαστροφές, οι εξαρτήσεις, τα καλά παιδιά, τα κακά παιδιά, η βία, τα όπλα, τα αυτοκίνητα, η φύση, τα ζώα, το ψάρεμα, οι φασαρίες, οι εμπρησμοί, ο σκληρός ρεαλισμός, ο τρυφερός σουρεαλισμός, η μουσική, το παρελθόν και το παρόν, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, συγχωνεύονται και εκρήγνυνται σε ανεπανάληπτους συνδυασμούς.
Οι έκτυποι χαρακτήρες του Χάνα κινούνται σε ένα φασματικό μεταίχμιο, ανάμεσα στο τραγικό πάθος και στη μαύρη κωμωδία, είναι άνθρωποι που φλέγονται από φυλετικές αγωνίες, σεξουαλικές επιθυμίες και υπαρξιακές συγκρούσεις, άνθρωποι που τριγυρνούν ανεξέλεγκτα στοιχειωμένοι από τα φαντάσματα της Ιστορίας αλλά και τους δαίμονες του έρωτα, της μοναξιάς και της ίδιας της αφήγησης.
