Οι σχεδόν καθημερινές δολοφονίες των νεαρών μαύρων ανδρών και γυναικών από την αστυνομία στις Ηνωμένες Πολιτείες και η κενή ρητορική των μαύρων πολιτικών ελίτ, προκάλεσαν μια αμείωτη ένταση από διαμαρτυρίες ομάδων όπως οι as Black Lives και έχουν γεννήσει μια νέα γενιά νεαρών μαύρων μαχητών.
Αυτοί οι μαχητές, αναδυόμενοι από τους αιματηρώούς δρόμους των πόλεων όπως το Ferguson, καταλαβαίνουν ότι το θηρίο δεν είναι απλώς η λευκή υπεροχή, η χρόνια φτώχεια και τα πολλά πρόσωπα του ρατσισμού, αλλά η καταστροφική δράση του εταιρικού καπιταλισμού. Αυτοί οι μαχητές έχουν παραιτηθεί από την εκλογική πολιτική, τα δικαστήρια και την νομοθετική μεταρρύθμιση, απεχθάνονται τον εταιρικό τύπο (Μ.Μ.Ε.) και απορρίπτουν θεσμικούς μαύρους ηγέτες, όπως οι Μπαράκ Ομπάμα, Τζέσε Τζάκσον, Al Sharpton και Michael Eric Dyson. Αυτοί οι μαχητές πιστεύουν ότι μόνο στους δρόμους και σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής ότι η αλλαγή είναι δυνατή. Και δεδομένης της άρνησης του εταιρικού κράτους να αντιμετωπίσει τα δεινά των φτωχών και των εργαζόμενων φτωχών, και με δεδομένη την δρακόντεια κρατική καταστολή και την αδιάκριτη χρήση θανατηφόρου κρατικής βίας εναντίον άοπλων έγχρωμων ανθρώπων, νομίζω ότι ο νέος μαύρος ριζοσπαστισμός είναι σωστός. Θα είναι ένα μακρύ, θερμό και βίαιο καλοκαίρι.
Εκατοντάδες εκατομμύρια των νέων χωρίς δικαιώματα (στην Αμερική αυτή η ομάδα κυριαρχείται από το μαύρο και το καφέ χρώμα του δέρματος), αποβάλλονται παγκόσμια από την υπο-εργασία που δημιουργήθηκε από το σύστημα του εταιρικού νεοφεουδαρχισμού. Αυτοί οι νεαροί άνδρες και γυναίκες έχουν απορριφθεί ως ανθρώπινα απορρίμματα και υποβάλλονται στην καταπίεση που ασκεί ένα νομικό σύστημα που ποινικοποιεί τη φτώχεια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν τον κύριο όγκο των 2.300.000 ανθρώπων που βρίσκονται κρατούμενοι σε φυλακές. Η δυσαρέσκεια στο Ferguson, την Αθήνα, το Κάιρο, τη Μαδρίτη και την Ayotzinapa είναι μια κοινή δυσαρέσκεια. Και η αναδυόμενη εξέγερση, παρά το γεγονός ότι έρχεται με πολλά χρώματα, μιλάει πολλές γλώσσες και έχει πολύμορφη δράση, είναι ενωμένη γύρω από έναν κοινό εχθρό. Παρακαταθήκες της αλληλεγγύης και της συνείδησης γρήγορα ενώνουν τους ταλαίπωρους της γης ενάντια στους αφέντες των πολυεθνικών.
Η εξουσία των εταιρειών, η οποία ξέρει τι έρχεται, έχει θέσει σε εφαρμογή εξελιγμένα συστήματα ελέγχου που περιλαμβάνουν την στρατικοποίηση της αστυνομίας, περίτεχνες προπαγανδιστικές εκστρατείες που επιδιώκουν να μας κάνουν φοβισμένους και συνεπώς παθητικούς, μαζική παρακολούθηση του κάθε πολίτη και ένα δικαστικό σύστημα που έχει απογυμνωθεί από κάθε νομική προστασία για τους φτωχούς και όποιους είναι αντίθετοι. Οι μάζες πρέπει να διατηρούνται στη δουλεία. Αλλά οι μάζες, ιδιαίτερα οι νέοι, κατανοούν το παιχνίδι. Υπάρχει μια λέξη γι’ αυτό που αναβλύζει από τα κάτω-επανάσταση.
Η παγκόσμια ηγεσία για αυτή την εξέγερση δεν προέρχεται από τα θεσμικά όργανα των προνομίων, τις πανεπιστημιακές ελίτ, όπου φιλόδοξοι και εγωκεντρικοί νέοι άνδρες και γυναίκες προσπαθούν να αναρριχηθούν και να γίνουν μέρος του κυρίαρχου ένα τοις εκατό, αλλά από τις άθλιες εσωτερικές αποικίες που στεγάζουν τους φτωχούς και τους συνήθως έγχρωμους ανθρώπους. Ο επόμενος μεγάλος επαναστάτης στην Αμερική δεν θα μοιάζει με τον Τόμας Τζέφερσον. Αυτός ή αυτή θα μοιάζουν με τον Lupe Fiasco.
Ο T-Dubb-O είναι ένας καλλιτέχνης του hip-hop από το Σαιντ Λούις. Αυτός είναι ένας από τους ιδρυτές, μαζί με τους Tef Poe, Tory Russell, Tara Thompson και Rika Tyler, της Hands Up United. Η οργάνωση ιδρύθηκε στον απόηχο της δολοφονίας του Michael Brown στο Φέργκιουσον. Έχει δημιουργήσει στενές συμμαχίες με ριζοσπαστικές οργανώσεις στη Βραζιλία και αλλού στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη και στην Παλαιστίνη.
“Ειλικρινά πιστεύω ότι πρόκειται να είναι χειρότερο από ό, τι πέρυσι, το φετινό καλοκαίρι” είπε ο T-Dubb-O όταν συναντήθηκα μαζί του και με τον Tyler στο πανεπιστήμιο Princeton, όπου είχαν πάει για να μιλήσουν στους μαθητές. “Οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο ριζοσπαστικοί», είπε. “Έχουν συνειδητοποιήσει τη δύναμη που έχουν. Πλέον δεν φοβούνται την αστυνομία, το κράτος, αλλά από την απέναντι μεριά υπάρχει μια αστυνομική και στρατιωτική δύναμη που είναι ήδη καταρτισμένη για χρόνια για να ασχοληθεί με αυτό το είδος των περιστάσεων. Έτσι, πιστεύω ειλικρινά αυτό το καλοκαίρι θα είναι από τα χειρότερα. Περισσότερης βίας από την αστυνομία, και αυτή τη φορά δεν θα έχουμε μια ομάδα ανθρώπων που απλώς θα κάθεται εκεί και θα αφήνει τα πράγματα απλώς να συμβούν. Θα έχουμε ανθρώπους που ενεργά θα επιστρέψουν την βία πίσω αντί απλά να συνεχίσουν να είναι ειρηνικοί διαδηλωτές. Αυτή τη στιγμή όλοι είναι ακριβώς στην άκρη. Θέλω να πω ότι είναι η ίδια κατάσταση που ήταν πριν από τον Mike Brown. Οι άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά, το έγκλημα που υπάρχει παντού, υπάρχουν ναρκωτικά παντού, υπάρχει αρπακτική αστυνόμευση. Είναι οι ίδιες συνθήκες, απλά δεν υπάρχουν τηλεοπτικές κάμερες”.
“Στην πόλη μου κάθε μέρα, η αστυνομία τραβάει κάποιους, παρενοχλώντας τους, εκβιάζοντάς τους», είπε. “Γιατί αυτό είναι ότι ονομάζεται νόμιμος εκβιασμός. Όταν μια κυβέρνηση έχει το 30 με 40 τοις εκατό του ετήσιου προϋπολογισμού της από τα εισιτήρια, τα πρόστιμα και την φυλάκιση, αυτό είναι εκβιασμός. Είναι το ίδιο πράγμα με τις κινητοποιήσεις που ο κόσμος έκανε στη δεκαετία του ’20. Έτσι παλεύουμε. Δεν μπορούμε να πάμε πίσω σε μια φυσιολογική ζωή. Παρακολουθούμαστε, δεχόμαστε παρενοχλήσεις, απειλές κατά της ζωής, τα τηλέφωνα καταγράφονται, τα social media παρακολουθούνται, όλοι έχουμε φακέλους στο F.B.I. Ξέρουν ότι είμαστε εδώ τώρα. Έτσι θέλω να πω ότι δεν είναι ένα παιχνίδι, αλλά αυτό είναι και είτε θα συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε το να μην είμαστε σε θέση να ζήσουμε σαν κανονικά άτομα και να ονειρευόμαστε και να έχουμε δικαίωμα στην ευκαιρία, ή θα σηκωθούμε και θα κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Και αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι”.
Chris Hedqes – “truthdig”
