Ποινική δίωξη ασκήθηκε, σαν σήμερα το 1991, κατά επτά εκδοτών και διευθυντών εφημερίδων που δημοσίευσαν προκήρυξη της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη, για παράβαση του νόμου 1916/1990 «περί προστασίας της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα».
Ο νόμος αυτός είναι ο δεύτερος στη σειρά «αντιτρομοκρατικός» τρομονόμος, που ψηφίσθηκε στην Ελλάδα (είχε προηγηθεί ο 774/1978 «περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος).
Ο δεύτερος «αντιτρομοκρατικός» νόμος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της Ν.Δ. υπό την πρωθυπουργία του Κ. Μητσοτάκη. Δύο ήταν οι κυρίαρχες καινοτομίες αυτού του τρομονόμου:
1ον: Με το νόμο αυτό η τότε κυβέρνηση επιχείρησε να ταυτίσει την πολιτική βία με την δράση των συμμοριών του κοινού οργανωμένου εγκλήματος, υπό τον γενικό όρο «οργανωμένο έγκλημα». Η εγκληματική οργάνωση θα μπορούσε πλέον να είναι είτε «πολιτικά τρομοκρατική» είτε μια οργάνωση του κοινού ποινικού δικαίου, π.χ. μαφία, ταύτιση, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θεσμικό νομικό πλαίσιο.
2ον: Για πρώτη φορά επιχειρήθηκε η «απαγόρευση δημοσίευσης προκηρύξεων τρομοκρατών και τρομοκρατικών οργανώσεων». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεώρησε ότι με αυτή την απαγόρευση θα διέκοπτε κάθε επικοινωνία των «τρομοκρατικών» οργανώσεων και ειδικότερα της 17Ν με την κοινωνία, επικοινωνία που γινόταν μέσω της δημοσίευσης των προκηρύξεών τους. Αλλά και ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα κατάφερνε ένα καίριο πλήγμα στη διάδοση των ιδεών των ένοπλων οργανώσεων και συνακόλουθα και της παρέμβασής τους στον δημόσιο πολιτικό λόγο, άρα θα δρούσε περιοριστικά και για τη δράση τους. Και αυτό διότι η «τρομοκρατική» ενέργεια θα ήταν πλέον είτε άγνωστης προέλευσης είτε θα φαινόταν ανεξήγητη και αποκομμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι και από κάθε πολιτικό κίνητρο.
Η ιστορία όμως απέδειξε ότι τόσο οι οργανώσεις ένοπλης βίας όσο και οι ένοπλες πολιτικές δράσεις, είναι κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα στα πλαίσια του συγκεκριμένου πολιτικοοικονομικού συστήματος, του καπιταλιστικού, και δεν αντιμετωπίζονται με αυθαίρετες νομικοτεχνικές κατασκευές και ανιστόρητες επινοήσεις.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι συλληφθέντες εκδότες καταδικάσθηκαν σε φυλακίσεις 5-10 μηνών και οδηγήθηκαν στη φυλακή, μια που αρνήθηκαν να ασκήσουν έφεση, προκειμένου το μήνυμα να είναι πιο ισχυρό.
Από τότε μέχρι τώρα έχει ανατραπεί άρδην το νομικό πλαίσιο για το πολιτικό έγκλημα, σε καθεστώς μηδενικών κοινωνικών αντιστάσεων και εκκωφαντικών πολιτικών σιωπών…
Αλέκα Ζορμπαλά – δικηγόρος
