Πολύ σωστά ειπώθηκε ως υποθήκη: “Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, υπάρχουν εκλογές“. Και το τιμήσαμε ευλαβικά και ευβλαβικά για άλλη μια φορά.
Για να εναλλάσσονται οι ίδιοι και οι ίδιοι μέχρι να ξεπεταχτούν άλλοι ίδιοι, ενώ στο μεταξύ θα έχουν φύγει μια-δυο γενιές, να γίνεται μια ωραία εκκαθάριση ιστορικού και μνήμης κάθε τετραετία (μόνο κάτι… cookies μένουν για τη νοστιμιά και το σπάσιμο της μονοτονίας) και με μια απλή επανεκκίνηση όλα να φαντάζουν παστρικά και λειτουργικά. Σαν καινούργια.
