Ακούγαμε σε ελληνικό κανάλι έναν βαμμένο αντικομμουνιστή «βορειοηπειρώτη» να λέει ότι «επί δικτατορίας» εφαρμοζόταν αντισεισμικός κανονισμός ενώ μετά δεν εφαρμοζόταν τίποτα. Λογικό. Το καθεστώς του μικροαστικού εθνικισμού υπό το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας εφάρμοζε κάποιον αντισεισμικό κανονισμό (λεπτομέρειες δεν γνωρίζουμε). Άλλωστε δεν κατασκεύαζε ογκώδη κτίρια σε μεγάλη κλίμακα. Στη συνέχεια όμως επέλασε ο καπιταλισμός της αρπαχτής με όλο τον πρωτογονισμό του. Μπίζνες κάθε είδους, μαφιόζικες και μη, με μοναδικό σκοπό το γρήγορο και μεγάλο κέρδος. Όπως με τις «πυραμίδες» έφαγαν τα λεφτά των αφελών αλβανών μεταναστών στα μέσα της δεκαετίας του ’90 (ακολούθησε η εξέγερση του 1997), έτσι έχτιζαν ξενοδοχεία και πολυκατοικίες χωρίς στοιχειώδη θωράκιση έναντι σεισμού. Και να πεις ότι δεν υπήρχαν μελέτες; Όμως σημασία για τους αλβανούς καπιταλιστές είχε ο περιορισμός του κόστους και όχι η ασφάλεια. Το αποτέλεσμα το είδαμε στο Δυρράχιο. Καινούργια πολυώροφα ξενοδοχεία κατέρρευσαν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα. Παλιά κτίρια στην ίδια περιοχή δεν έπεσαν. Πάλι καλά που δεν ήταν καλοκαίρι για να είναι γεμάτα τα ξενοδοχεία. Θα μιλούσαμε τότε για εκατοντάδες νεκρούς.
Έναν αιώνα είχε να ζήσει τόσο ισχυρό σεισμό η Αλβανία. Η Ελλάδα που είναι πιο σεισμογενής, δεν έχει ακόμα προχωρήσει σε εκτίμηση της σεισμικής θωράκισης όλων των κτιρίων συνάθροισης κοινού (σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες κτλ.). Τα καινούργια κτίρια κατασκευάζονται με αντισεισμική θωράκιση. Τα παλιά επαφίενται στη… φιλευσπλαχνία του Εγκέλαδου.
