Αυτό επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά, μέσα από τη συζήτησή μας με τη Θωμαή Βελίκου.
Νοσηλεύτρια που διατηρεί κατάστημα στην Ξάνθη, η κα Βελίκου ένιωσε εκείνο το “κλικ”, το ακολούθησε, ευαισθητοποιήθηκε από το δράμα των προσφύγων που συντάραξε την ανθρωπότητα και έβαλε τις βάσεις για ένα εγχείρημα που πρόσφερε πολλά στον αγώνα για τη στήριξή τους.
Η ίδια εξιστορεί τη γέννηση αυτής της προσπάθειας κι εμείς παραθέτουμε τα λεγόμενά της χωρίς διακοπή: “Από τον Σεπτέμβριο με άγγιξε πολύ αυτή η ιστορία σε σημείο που σκεφτόμουν, στεναχωριόμουν, έβλεπα τα παιδιά μου και έκανα συγκρίσεις. Και αποφάσισα ότι κάτι πρέπει να κάνω. Κάποια μέρα ανακάλυψα στο facebook τους εθελοντές του Κιλκίς. Σκεπτόμενη ότι βρίσκονται κοντά μας και ότι ίσως μπορώ να βοηθήσω με κάποιο τρόπο, και βλέποντας ότι πολύς κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύει είδη, έκανα μία ανάρτηση στο προφίλ μου. Κι από εκεί που είχα σκοπό να μαζέψω πράγματα στο υπόγειο του σπιτιού μόνη μου και σιγά-σιγά να τα στέλνω με το Κ.Τ.Ε.Λ., βλέπω μηνύματα και μαζευόμαστε άμεσα καμιά δεκαπενταριά άτομα! Και κάθε μέρα να έρχονται μηνύματα και από άλλους. Εμφανίστηκαν και οι «Βάτραχοι», ένας σύλλογος που βοήθησε πάρα πολύ σ’ αυτή την ιστορία από την πρώτη στιγμή. Λίγο μετά εμφανίστηκαν και οι πρόσκοποι της Ξάνθης, που διέθεσαν τον τεράστιο χώρο τους. Μετακινήθηκαν εκεί όλα τα πράγματα από το υπόγειό μου και φτιάξαμε και τη σελίδα μας στο facebook, με αποτέλεσμα να μαζέψουμε είδη που γέμισαν ένα μεγάλο φορτηγό με πράγματα για την Ειδομένη!“.
Προσφορές, αποστολές και συσπείρωση ανώνυμων ευεργετών
Μετά την πρώτη αποστολή στην Ειδομένη, η συνομιλήτριά μας συνέχισε να έχει επαφές με τους εκεί εθελοντές, αφού συνόδευσε εκεί την αποστολή και ανέπτυξε φιλίες.” Έτσι προέκυψαν και οι επόμενες αποστολές, αφού τα πράγματα ήταν τραγικά και οι ανάγκες διαρκείς“, συνεχίζει. “Παράλληλα αρχίσαμε να μαζεύουμε πράγματα και για την Καβάλα, μαζί με τους πρόσκοπους και τους «Βάτραχους» και πήγαμε τρεις φορές και εκεί. Στείλαμε και στη Λέσβο, ενώ υπάρχει και ένας ομογενής που είδε τις αναρτήσεις μας και έσπευσε να βοηθήσει, θέλοντας ωστόσο να διατηρήσει την ανωνυμία του. Το ίδιο ανώνυμα κινήθηκε και ένα super market, που μαζί με τον ομογενή προσέφεραν πάρα πολλά.
Ωστόσο τα πράγματα άλλαξαν τον τελευταίο καιρό κι έτσι ακυρώσαμε την τελευταία αποστολή, ενώ ο ιδιοκτήτης του super market ανέλαβε να στείλει ο ίδιος τα πράγματα, στην Αθήνα πλέον. Κι εμείς στείλαμε τις προηγούμενες μέρες μία δεύτερη αποστολή στη Λέσβο, δωρεάν από την “Αθηναϊκή μεταφορική” μετά από συνεννόησή της για τις ανάγκες που υπάρχουν στο νησί. Αποστολή που προέρχεται από το «Ντίλι-ντίλι» και την πρωτοβουλία που πήρε πριν από λίγο καιρό. Τα χρήματα που συλλέχτηκαν διατέθηκαν για 140 αλουμινοκουβέρτες και ισάριθμα αδιάβροχα, ενώ από πεντακόσια ακόμη από το κάθε είδος προσέφερε ο ανώνυμος ομογενής!“.
Όσο για τη συνέχεια, “θα δούμε τι θα κάνουμε σύμφωνα και με τις εξελίξεις. Μας ενδιαφέρει να πιάσουν τόπο οι δράσεις μας κι όχι μόνο να μαζεύουμε και να στέλνουμε πράγματα” λέει η κα Βελίκου.
“Υπάρχουν άνθρωποι γύρω, πολλοί και με μεγάλη δύναμη”
Όλα αυτά υλοποιήθηκαν από μια ομάδα δέκα ανθρώπων που είναι ενεργοί σε κάθε δράση. Ωστόσο, αυτοί συχνά φέρνουν και φίλους ή συγγενείς και η ομάδα μεγαλώνει ώστε να αντιμετωπίζει τον μεγάλο όγκο δουλειάς και χρόνου. “Όταν υπήρξε πίεση, έκανα ανακοίνωση στη σελίδα και ήρθαν ακόμη και παντελώς άγνωστοι άνθρωποι! Που γνωριστήκαμε εκείνη την ώρα και βοηθήσαμε να γίνουν όλα αυτά“, λέει η Θωμαή Βελικου. Και προσθέτει: “Αφήνουμε δουλειές και οικογένειες για να τα καταφέρουμε. «Βάτραχοι» και πρόσκοποι ήταν πολύτιμοι από την πρώτη στιγμή, καθώς και ο συγκλονιστικός ανώνυμος κόσμος της Ξάνθης. Αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα στήριξαν πάρα πολύ αυτό που γίνεται. Κόσμος απλός που έφερνε πράγματα από το υστέρημά του, κάτι που συχνά ήταν φανερό. Κόσμος συγκινημένος, μάνες που έρχονταν και έκλαιγαν, ήταν κάτι συγκλονιστικό που δεν θα ξεχάσω ποτέ…“.
Κλείσαμε τη συνομιλία μας, με τα ακόλουθα λόγια της κας Βελίκου: “Μέσα από όλο αυτό ανακαλύπτει κανείς τη μαγεία της προσφοράς και του εθελοντισμού, κάτι απίστευτο για όποιον το κάνει. Γεμίζει η ψυχή σε μέγιστο βαθμό, νοιώθεις ευφορία. Οι άνθρωποι έχουμε μεγάλη δύναμη. Ξεκίνησα αυθόρμητα με μερικές κούτες και φτάσαμε στο σημείο να έχουμε στείλει τόσες αποστολές. Αν γίνει η αρχή, ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω, πολλοί και με μεγάλη δύναμη. Ήμουν απογοητευμένη κι όμως, χωρίς καμιά βοήθεια από το κράτος κι από κανένα φορέα, κάναμε τόσα πράγματα. Είναι η πιο γλυκιά και ευχάριστη κούραση“.