Παραθέτουμε αποσπάσματα μιας ακόμη ενδιαφέρουσας συνομιλίας μας για το παρόν και το μέλλον της μειονοτικής εκπαίδευσης, με την ειδική επιστημονική σύμβουλο και εκ των υπευθύνων του Προγράμματος Ελληνομάθειας Μουσουλμανοπαίδων Θάλεια Δραγώνα, με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη και συμμετοχή της στην εκδήλωση για τη μειονοτική εκπαίδευση που διοργάνωσε ο Διδασκαλικός Σύλλογος Ξάνθης.
Ξεκινώντας από τα περί την εκδήλωση, η Θάλεια Δραγώνα τη χαρακτηρίζει “πολύ κολακευτική για εμάς, αφού ο σύλλογος των δασκάλων ασχολήθηκε μαζί μας και με τα είκοσι χρόνια μειονοτικής εκπαίδευσης“, λέγοντας ότι “η εκδήλωση δεν έγινε σε συνεννόηση μαζί μας ούτε μας ειδοποίησαν και είναι πολύ σημαντικό για εμάς να μετέχουμε μ’ αυτό τον τρόπο” και δηλώνοντας: “Ο σύλλογος έκανε μια συζήτηση απ’ αυτές που πρέπει να γίνονται. Με ψυχραιμία, με κριτική ματιά και ειλικρίνεια, θέλοντας οι ίδιοι να βρουν λύσεις σε θέματα που τους καίνε. Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στο τι έκανε το πρόγραμμα εντός και εκτός σχολείου“.
Το δίγλωσσο σχολείο
“Εδώ δεν μιλάμε για δίγλωσσο σχολείο αλλά για δύο παράλληλες μονογλωσσίες. Ενώ θα μπορούσε να είναι παράδειγμα (όπως σε Καναδά, Αυστραλία και αλλού), δεν είναι. Η Θράκη είναι ένα καλό παράδειγμα αρμονικής συμβίωσης παρά τις όποιες αντιθέσεις και θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα παράδειγμα που να έκανε αίσθηση. Έχουμε μια θεσμικά κατοχυρωμένη δίγλωσση εκπαίδευση και θα ήταν σπουδαίο να βλέπαμε αυτή τη συνθήκη να εκσυγχρονίζεται. Με κοινό πρόγραμμα σπουδών, εναλλαγή γλωσσών αντί να είναι χωριστές, συνεργασία και διγλωσσία και των εκπαιδευτικών. Αυτή είναι η σύγχρονη δίγλωσση εκπαίδευση“.
Τα βιβλία
“Το υπουργείο ζήτησε να φτιαχτούν νέα βιβλία, θεωρώντας ότι τα προηγούμενα ήταν ακατάλληλα για παιδιά των οποίων η ελληνική γλώσσα δεν είναι η μητρική. Δουλέψαμε τα βιβλία μαζί με τους εκπαιδευτικούς, θεωρώντας ότι αυτοί πρέπει να είναι μέρος τους. Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ήταν ένα μέρος της παραγωγής των βιβλίων. Είναι υλικό με πολλές καινοτομίες. Είναι διαθεματικό, ανοιχτό (δίνει στους εκπαιδευτικούς δυνατότητες να δουλέψουν με πολλούς τρόπους και πολλές ταχύτητες στην τάξη), παροτρύνει δασκάλους και μαθητές να αυτενεργήσουν. Πρόκειται για πρωτοπόρα βιβλία“.
Για τα βιβλία που περιμένουν στις αποθήκες
“Τα βιβλία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είχαν μπει ποτέ στα σχολεία. Τα παρήγγειλε το υπουργείο, τα πλήρωσε, τυπώθηκαν και έμεναν σε αποθήκες. Ο Νίκος Φίλης τα έβαλε στα σχολεία, αλλά οι γραφειοκρατικές καθυστερήσεις δεν επέτρεψαν την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε αυτά. Εμείς κληθήκαμε να συμβάλουμε σ’ αυτή την επιμόρφωση -με δεδομένο ότι είμαστε και σχεδιαστές των βιβλίων- κι έτσι αυτό θα γίνει στην αρχή της επόμενης σχολικής χρονιάς“.
Για την κριτική στα βιβλία από τη μειονότητα, ότι “είναι ειδικά βιβλία για έναν ειδικό πληθυσμό”
“Υπάρχει μια κριτική από τη μειονότητα αλλά και την Ε.Π.Α.Θ. Την απάντηση δίνουν οι εκπαιδευτικοί που ήταν στην ημερίδα, πολλοί εκ των οποίων έχουν δουλέψει γι’ αυτά τα βιβλία και έδωσαν έξοχα παραδείγματα. Η ιδέα στα σύγχρονα συστήματα είναι ότι το πρόγραμμα σπουδών είναι πολύ ρευστό και αυτό που έχει σημασία είναι το τι πρέπει να μάθει ένα παιδί. Το πώς θα καταφέρει ο εκπαιδευτικός να φτάσει αυτούς τους μαθησιακούς στόχους είναι δική του υπόθεση. Ο ίδιος πρέπει να σκεφτεί και να αυτενεργήσει κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι καλά εκπαιδευμένος. Αυτά τα βιβλία στέλνουν την ευθύνη στα χέρια του δασκάλου. Και η πολιτεία θα πρέπει να κοιτάζει τα βιβλία και να αποφασίζει αν χρειάζονται αναμόρφωση, όπως πρέπει να γίνεται κατά διαστήματα. Να τα ξαναδούμε, αλλά φεύγοντας από συνθηματολογίες, κάτι που ακριβώς έκανε η ημερίδα“.
Η επανεκκίνηση, το παρόν και το μέλλον του προγράμματος
Ακούστε τη Θάλεια Δραγώνα να αναφέρεται στην επανεκκίνηση του προγράμματος, στις προσδοκίες, τους στόχους, το παρόν και το μέλλον του:
{youtube}ObsTeKfw1t8&t=24s{/youtube}
