Παραθέτουμε δύο ακόμη από τα εξαιρετικά βιβλία που το βιβλιοπωλείο “Δύο” προτείνει –μεσούντος του καλοκαιριού- στο αναγνωστικό κοινό της Ξάνθης και όχι μόνο:
“Το κορίτσι της διπλανής πόρτας”
Για την παρέα των ατίθασων παιδιών που ανακαλύπτουν τη ζωή σ’ ένα ειδυλλιακό προάστιο των αμερικάνικων ’50s, όλα μοιάζουν να κυλούν ρόδινα. Η άφιξη όμως της δεκατετράχρονης Μεγκ, που μαζί με τη μικρότερη αδελφή της έρχεται να μείνει με τη θεία και τα ξαδέλφια της, διαταράσσει δραματικά τις ισορροπίες στο σπίτι και οι συνέπειες για τα δύο κορίτσια είναι εφιαλτικές. Ανήμπορος παρατηρητής και σιωπηρός συμμέτοχος στο έγκλημα ο μικρός Ντέιβιντ, που παρακολουθεί από τη διπλανή πόρτα διχασμένος ανάμεσα στον έρωτα και τη νοσηρότητα… Δεκαετίες αργότερα, η αφήγησή του ξύνει μια πληγή καταδικασμένη να μείνει ανοιχτή για πάντα.
“Το κορίτσι της διπλανής πόρτας” δεν είναι μόνο ένα ζοφερό σχόλιο για το έρεβος της ανθρώπινης ψυχής. Μέσα στο πυκνό σκοτάδι συστήνεται αυτούσιο το χαμένο όνειρο της αθωότητας…
«Τα μόνα σίγουρα πράγματα στη ζωή είναι ο θάνατος και οι φόροι, λέει το γνωμικό, αλλά εγώ μπορώ να προσθέσω κι ένα τρίτο: η “Disney” δεν θα γυρίσει πότε ταινία βασισμένη σε μυθιστόρημα του Jack Ketchum…» (Steven King).
“Ο Ηρακλής Πουαρό και η έπαυλη του Γκρίνσορ”
Κατά τρόπο ασυνήθιστο για την Άγκαθα Κρίστι, “Το πέτρινο φέρετρο” -το βιβλίο στο οποίο εξελίχθηκε η ανά χείρας νουβέλα- είχε γραφτεί με επίκεντρο μια συγκεκριμένη τοποθεσία, εν προκειμένω την έπαυλη Γκρίνγουεϋ στις όχθες του ποταμού Νταρτ που διασχίζει το νότιο Ντέβον. Το Γκρίνγουεϋ ήταν το σπίτι όπου η Νίμα (όπως αποκαλούσα μικρός τη γιαγιά μου) περνούσε τις καλοκαιρινές διακοπές της, απ’ τον καιρό που αγόρασε την έπαυλη το 1938 μέχρι τον θάνατό της το 1976. Πάνε δεκαπέντε χρόνια που το Γκρίνγουεϋ περιήλθε στη δικαιοδοσία του “National Trust” και κατόπιν άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό.
(από τον πρόλογο του Μάθιου Πρίτσαρντ).