Αυτό το video προβλήθηκε σε εκδήλωση της Λ.Α.-Α.Α.Σ. αφιερωμένη στην εφημερίδα “Ελευθερία” και την εθνική αντίσταση κατά τη διάρκεια της κατοχής στη Θεσσαλονίκη. Το αναδημοσιεύουμε ως αφιέρωμα μπροστά στην επέτειο της 28ης Οκτώβρη αλλά και σαν συμβολή στην πραγματική ιστορία του λαού μας, για να θυμόμαστε ποιοι αντιστάθηκαν πραγματικά τότε κατά της γερμανικής κατοχής. Γιατί πολλά ηρωικά και πατριωτικά θ’ ακούσουμε αυτές τις μέρες από κυβερνώντες και μη, που διαγκωνίζονται για το ποιος θα ξεπουλήσει τη χώρα πιο καλά στους ιμπεριαλιστές.
Λίγα λόγια για την εφημερίδα:
Η «Ελευθερία» υπήρξε η πρώτη αντιστασιακή εφημερίδα που κυκλοφόρησε στη κατεχόμενη Ευρώπη. Ήταν Ιούνιος του 1941, δύο μήνες μετά την είσοδο των κατοχικών φασιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Η κυκλοφορία της εφημερίδας ήταν απόφαση της αντιστασιακής οργάνωσης «Ελευθερία», που ιδρύθηκε στις 15 Μαΐου 1941 από Κ.Κ.Ε., Σ.Κ.Ε., Αγροτικό Κόμμα, Δημοκρατική Ένωση και τον Δημ. Ψαρρό και που εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ. τον Μάιο του 1942. Αμέσως με απόφαση του Ε.Α.Μ. αποφασίζεται η δημιουργία ενός κανονικού τυπογραφείου στον ανθόκηπο του Παν. Μορφόπουλου στους Αμπελόκηπους, που αντικαθιστά τον πολύγραφο. Σε μια καταπακτή κάτω από το χώρο όπου φυλάσσονταν οι βολβοί λουλουδιών και τα φυτά, θα κυκλοφορεί η «Ελευθερία» σε δύο ως τρεις χιλιάδες αντίτυπα. Έχοντας η ομάδα σύνταξης δύο ραδιόφωνα, ενημέρωνε τους παράνομους ακροατές για την πορεία του πολέμου και τη δράση του Ε.Λ.Α.Σ.
Εκεί στους ανθόκηπους τυπώνονταν ακόμα πολλές προκηρύξεις του Ε.Α.Μ., μπροσούρες και άλλες εφημερίδες. Το παράνομο τυπογραφείο θα λειτουργήσει μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 από τους Ηλία Κανάκη, Παντελή Μορφόπουλο, Μιχάλη Αλεξανδρόπουλο, Κώστα Κατσούλη και τον ΕΠΟΝίτη Πέτρο Δουλγερίδη. Καθοριστική ήταν η συμβολή του γραμματέα του Ε.Α.Μ. Μακεδονίας Νίκου Δηλαβέρη, στελέχους του Κ.Κ.Ε.
Στις 13 Οκτωβρίου 1944, λίγες ημέρες πριν την απελευθέρωση, οι Γερμανοί με τους ταγματασφαλίτες, ύστερα από προδοσία χτυπούν αιφνιδιαστικά τον ανθόκηπο. Στην επίθεση σκοτώθηκε ο Πέτρος Δουλγερίδης, ενώ τραυματίστηκαν ο Κώστας Κατσούλης κι ο Παντελής Μορφόπουλος. Όλοι τους μαζί με τον Ηλία Κανάκη κατόρθωσαν να διαφύγουν. Με την απελευθέρωση η έκδοση της «Ελευθερίας» συνεχίστηκε στη Θεσσαλονίκη σαν απογευματινή εφημερίδα του Ε.Α.Μ.
Οι Αμπελόκηποι, όπως και όλες οι λαϊκές συνοικίες, πρόσφεραν απλόχερα με αίμα το δικό τους μερίδιο σε αγώνες και θυσίες. Όσο η αντίσταση στους Αμπελόκηπους θέριευε, μεγάλωνε και το μένος των κατακτητών. Τα μπλόκα, οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες και οι εκτελέσεις πληθαίνουν, με πρωτοστάτες τους ταγματασφαλίτες του Δάγκουλα. Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του Ε.Λ.Α.Σ. εισέρχονται στη Θεσσαλονίκη. Ο λαός των Αμπελοκήπων με μαζικές εκδηλώσεις τιμά τους νεκρούς του. Για τις θυσίες αυτές πολλοί αμπελοκηπιώτες στα επόμενα «πέτρινα χρόνια», θα φυλακιστούν, θα εξοριστούν και θα ξανααντιμετωπίσουν τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ο ηρωικός αγώνας του λαού των Αμπελοκήπων, όλου του λαού μας, δεν δικαιώθηκε ακόμα. Ο πόλεμος είναι στην αυλή μας, αν έφυγε ποτέ. Οι λαοί όπου γης για μια ακόμα φορά αιματοκυλιούνται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που ζητάν να ξαναμοιράσουν τη γη. Κάθε διαμαρτυρία αντιμετωπίζεται με διώξεις και τρομοκρατία.
Τα πράγματα μπορεί να ήρθαν έτσι, αλλά δε θα μείνουν έτσι. Ο λαός μας τολμά να οργανωθεί, να αντισταθεί, να διεκδικήσει, να αναμετρηθεί και θα νικήσει.
