Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του σαν σήμερα, τιμούμε τον γεννημένο στην Ξάνθη και αποδιωγμένο Μάνο Χατζιδάκι, τον οξυδερκή παρατηρητή και ρηξικέλευθο δραματουργό που τάραξε τα αεί λιμνάζοντα ύδατα των νοών του τόπου μας. Τον τιμούμε όχι με λόγια μας, μα με ένα απόσπασμα δικών του λόγων, μιας και ο εμβληματικός διανοούμενος τα έχει πει σχεδόν όλα!
Το άρθρο που ακολουθεί γράφθηκε πριν από 26 χρόνια. Συντάκτης του ο Μάνος Χατζιδάκις, που το δημοσίευσε στο περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986) το οποίο διηύθυνε. Ένα άρθρο δραματικά επίκαιρο, που δυστυχώς αποδείχθηκε ότι «αντέχει» στο πέρασμα ακόμη και μιας τριακονταετίας πολιτικών εξελίξεων σ’ αυτή τη χώρα. Ιδού:
«Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της, χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες – μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν. Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
- Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους, διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
- Ευνοεί τα Μ.Α.Τ. και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ’ ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει. Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις “δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας”, ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα. Ύποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
- Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των “αγανακτισμένων” πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ’ το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι!
- Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους.
Να λοιπόν πώς κατασκευάζεται από τον “λαό” για τον “λαό” η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών. Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο “λαός”- να κοιμούνται ήσυχα!».
(Το άρθρο του Μάνου Χατζιδάκι περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» – εκδόσεις «Ίκαρος»).
