Αδελφοί
Ελλείψει άρτου, θα υφαρπάξομε αυτόν των ομοσίτων εις «Φιλμ νουάρ» κριτικών κινηματογράφου, παρουσιάζοντας υμίν μία εκπληκτική ταινία που φθάνει οσονούπω εις τους πολυκινηματογράφους (σχεδόν μόνο τέτοιοι απέμειναν) της συμβασιλευούσης. Πρόκειται δια την πολύκροτο υπερπαραγωγή «Έρωτας στην Κακαβιά», του καταξιωμένου Βουλγάρου σκηνοθέτου Παντελή Αλβανή.
Ένα επικό πλην ελαφρό, λαϊκό, ελαφρολαϊκό και εύπεπτο έργο, με χαμηλά λιπαρά και ουδέτερο ph, ιδανικό δια τα βαρέα απόβραδα του ομιχλώδους Νοεμβρίου (καμία σχέση με «προνύμφες», «σκώληκες», «πεταλούδες» και άλλες προτέρας ταινίας του).
Ο Φλαμούρ Τίλιο είναι λαθρομετανάστης. Εις κάρο που τον μεταφέρει παρά Κρυσταλλοπηγής εις Θεσσαλονίκη με φιξ ταρίφα 1.500 ευρώ, γνωρίζει μια αδιόριστη Ν.Π. αγωγό ήτις ημιαπασχολείται εις συνεργείο καθαρισμού της Βεροίας. Αύτη τον βοηθά να εκδώσει άδεια παραμονής την παραμονή της εορτής του.
Μίαν ημέρα ο Φλαμούρ συλλαμβάνεται δια κατοχή δύο γραμμαρίων ινδικής καννάβεως, κάτι που προς το παρόν επιτρέπεται μόνον εις τους παλιννοστούντας εκ της Σοβιετικής Διαλύσεως. Καταφέρνει να δραπετεύσει καθώς τον κυνηγούν υπερσύγχρονα όπλα που πυροβολούν αφ’ εαυτού και κάνει πειρατεία εις λεωφορείο, κρατώντας δέκα ομήρους, δύο Θουκυδίδηδες και τον Πλούταρχο. Πηγαίνει εις την Βέροια και επιβιβάζει τη νηπιαγωγό φίλη του, απειλώντας να την εκτελέσει αν δεν την διορίσουν. Ο υπουργός Αρβανιτο-πουλος (συμπατριώτης του;), του απαντά παρά των παραθύρων των μέσων εξημερώσεως ότι και να διοριστεί, πάλι θα πεθάνει (εξ υποσιτισμού εις κάποιο ακριτικό χωρίο). Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Φλαμούρ Τίλιο πίνει ένα χαμομήλι και οδηγεί το λεωφορείο εις την Κακαβιά και από εκεί εις ένα στρατόπεδο του Ου – Τσε – Κα (UCK). Τοποθετεί το αρχικό «F» στη σημαία του, προσδίδοντας το αληθινό νόημα ύπαρξης αυτού του στρατού (FUCK). Όμως αίφνης ενθυμείται πως κάποιος πάσαρε τον Πάσαρη και ενώπιον ενός τέτοιου ενδεχομένου, αλλάζει τα πάντα (και τα κοάλα), οδηγώντας εις ένα συγκλονιστικό φινάλε.
Η ταινία βασίζεται εις γνωστά γεγονότα του παρελθόντος. Μην τη χάσετε!
