Ποιος αλήθεια μπορεί να είναι ο λόγος που ο Ραούλ Κάστρο επισκέφτηκε τον Ολάντ; Ο τελευταίος τον υποδέχτηκε με στρατιωτικές τιμές και είχαν έναν θερμό εναγκαλισμό πάνω στο κόκκινο χαλί που στρώθηκε στο προεδρικό μέγαρο! Λίγα έχουν δημοσιοποιηθεί για την «ιστορική επίσκεψη» του κουβανού ηγέτη στο Παρίσι, 21 χρόνια μετά από την προηγούμενη, που είχε κάνει ο Φιδέλ.
Όμως, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι η επίσκεψη αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια της κουβανέζικης ηγεσίας για άνοιγμα στις ιμπεριαλιστικές χώρες, όχι μόνο στον τομέα του εμπορίου, αλλά κυρίως στον τομέα των επενδύσεων. Από το 2011, το «Κ»Κ Κούβας στο 6ο συνέδριό του αποφάσισε ότι η δημιουργία «ειδικών οικονομικών ζωνών» θα ενισχύσει το… σοσιαλισμό, αφού θα προωθήσει την ανάπτυξη και νέες πηγές εργασίας (εδώ).
Όπως μας πληροφορούν οι “Financial Times”, λίγα πράγματα έχουν γίνει σ’ αυτό τον τομέα, λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων. Στην πρώτη τέτοια ζώνη, που δημιουργήθηκε πριν από δύο χρόνια στο λιμάνι του Μάριελ, 45 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας Αβάνα, μόνο έξι έργα έχουν εγκριθεί, καθώς οι πολυεθνικές θέλουν απόλυτο έλεγχο του εργατικού δυναμικού, πράγμα που σημαίνει καμία προστασία από τις ληστρικές τους ορέξεις.
Με την αναθέρμανση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και τη δρομολόγηση της αποκατάστασης των μεταξύ τους σχέσεων (εδώ), η κουβανέζικη ηγεσία προσβλέπει στην τόνωση της παραπαίουσας οικονομίας της με αμερικάνικα κεφάλαια. Επειδή όμως η διαδικασία αργεί, ο Κάστρο επιχειρεί «άνοιγμα» και στη Γαλλία, η οποία σχεδιάζει να προωθήσει με τους πιστωτές του «κλαμπ των Παρισίων» τη διαγραφή 8,5 δισ. δολαρίων κουβανέζικου χρέους. Θα πρέπει κανείς να είναι αθεράπευτα αφελής αν πιστεύει ότι αυτό θα γίνει χωρίς ανταλλάγματα.
Το φτηνό εργατικό δυναμικό της Κούβας δεν αφήνει αδιάφορους τους ιμπεριαλιστές. Όμως, ο κουβανέζικος «σοσιαλισμός» θα πρέπει να προσφέρει «γην και ύδωρ» στις δυτικές εταιρίες, όπως κάνει ο κινέζικος τόσα χρόνια τώρα. Θα τους προσκυνήσει κανονικά, αν θέλει να πάρει κάτι για να «σώσει» την οικονομία του από την πλήρη κατάρρευση. Εδώ είμαστε και θα το δούμε.
Τα όσα γίνονται στην Κούβα δεν είναι φυσικά κεραυνός εν αιθρία. Η επανάσταση έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και με την κατάρρευση του παλινορθωμένου καπιταλισμού (με σοσιαλιστικό προσωπείο) στην πάλαι ποτέ «Ε.Σ.Σ.Δ.» η Κούβα έχασε το τελευταίο στήριγμά της στη διεθνή σκακιέρα. Έκτοτε ο κουβανέζικος «σοσιαλισμός» αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο…
πηγή: Κόντρα