Ως άλλη Μαρία Αντουανέτα η κυβέρνηση έρχεται να σκύψει πάνω από τα προβλήματα των εργαζομένων και να αναφωνήσει: «Αν δεν έχετε ψωμί, πηγαίνετε για σκι»! Γιατί αυτό φέρνει στο μυαλό όλων η συζήτηση που διεξάγεται τις τελευταίες μέρες για την καθιέρωση της λεγόμενης «λευκής εβδομάδας» μετά την Καθαρά Δευτέρα προκειμένου οι μαθητές και οι οικογένειες τους να κάνουν… χειμερινές διακοπές.
Η κυβέρνηση δείχνει να πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι δεν πάνε χειμερινές διακοπές επειδή τους λείπει ο …χρόνος και τους δεσμεύουν οι σχολικές υποχρεώσεις των παιδιών τους! Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική: δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δε μπορούν να φύγουν ούτε ένα Σαββατοκύριακο, γιατί η πολιτική της λιτότητας τους έχει τσακίσει και δεν μπορούν να καλύψουν ούτε βασικές ανάγκες. Σε αυτούς λοιπόν η κυβέρνηση φαίνεται να προτείνει τις χειμερινές αποδράσεις ως διέξοδο από τη σκληρή καθημερινότητα και το γκρίζο σύννεφο της αιθαλομίχλης που έχει καλύψει των ουρανό όλων των μεγάλων πόλεων της χώρας…
Φυσικά η υποκρισία της κυβέρνησης δε σταματά εδώ. Όταν πρόκειται για την ικανοποίηση επιχειρηματικών συμφερόντων, μπορούν να θυσιάζονται σχολικές ώρες, να αναστατώνεται το σχολικό πρόγραμμα, σε τελική ανάλυση να θεωρείται πάρεργο και εμπόδιο στην υγιή επιχειρηματική δράση το σχολείο. Όταν όμως έχουμε απεργιακές κινητοποιήσεις, ή κινητοποιήσεις μαθητών, αρχίζει αμέσως το ξέσπασμα και τα κροκοδείλια δάκρυα για τις χαμένες ώρες διδασκαλίας και οι χυδαίες επιθέσεις στους ανάλγητους απεργούς που υπονομεύουν το μέλλον των παιδιών του τόπου!
Το ότι το σχέδιο των ξενοδόχων μιλάει για κατάργηση των σχολικών περιπάτων, όχι μόνο δεν δείχνει ενδιαφέρον για το σχολείο, αλλά αντίθετα τονίζει την πλήρη αδιαφορία αυτών και της κυβέρνησης που το συζητά για την παιδαγωγική διαδικασία. Γιατί ακόμα και ο θεσμός των σχολικών περιπάτων έχει τη δική του παιδαγωγική λογική και δεν μπορεί να καταργηθεί απλά για να δουλέψουν τα ξενοδοχεία.
Πιο σημαντικό και ουσιαστικό όμως από όλα τα παραπάνω, είναι το πολιτικό και ιδεολογικό ίχνος που αφήνει όλη η συζήτηση. Είναι ξεκάθαρη όχι μόνο η απαξίωση της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού έργου, στο όνομα της τόνωσης της επιχειρηματικής δράσης, αλλά και η προσπάθεια δημιουργίας μίας κουλτούρας παρέμβασης των επιχειρήσεων στη ζωή του σχολείου. Αυτό που κάνουν σήμερα οι ξενοδόχοι, θα μπορεί να το κάνει αύριο η οποιαδήποτε επιχειρηματική ομάδα, όταν κρίνει ότι η μία ή η άλλη πτυχή της σχολικής ζωής είναι εμπόδιο στην κερδοφορία της. Σήμερα είναι ο σχολικός χρόνος, αύριο το ωράριο του σχολείου ή το περιεχόμενο ενός μαθήματος που θα ενοχλήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και πέρα από την εκπαίδευση, σε αυτή την κοινωνία η υπέρτατη αξία, στην οποία πρέπει να υποτάσσονται όλες οι άλλες είναι το “επιχειρείν”. Στο νεοφιλελεύθερο παράδεισο της μνημονιακής Ελλάδας τίποτα δεν πρέπει να εμποδίζει την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ας αφήσει λοιπόν το υπουργείο τα σχέδια για «λευκές εβδομάδες» και να πάψει γενικά να αντιμετωπίζει την εκπαίδευση ως εμπόδιο στην επιχειρηματική δράση και την «ανάπτυξη». Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα των εργαζόμενων και κοινωνικό αγαθό, και αυτή η πολιτική την υποβαθμίζει και τη διαλύει με κάθε τρόπο! Δεν μας χρειάζονται «λευκές εβδομάδες» -όπως δε μας χρειάζονταν και στις γιορτές “λευκές νύχτες”. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι σκληροί αγώνες για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Για να ζήσουμε διαφορετικά από την κόλαση που μέρα με τη μέρα χτίζεται μπροστά μας!
Αγωνιστική παρέμβαση για την ανατροπή στη Ζ΄ Ε.Λ.Μ.Ε.
