Αυτοί οι μεταλλωρύχοι της Νότιας Αφρικής είναι… αδιόρθωτοι! Δεν φτάνει που κέρδισαν αυξήσεις της τάξης του 11% με 22% πριν από ενάμιση χρόνο (με τη… λεπτομέρεια, ότι χρειάστηκε πρώτα να δολοφονηθούν 46 μεταλλωρύχοι από τα πυρά των πραιτοριανών του «κομμουνιστή» Ζού-μα, μετά από έξι βδομάδες ανυποχώρητου αγώνα), τώρα κατεβαίνουν ξανά σε απεργίες για να ζητήσουν –άκουσον άκουσον– το διπλασιασμό των μισθών τους!
Πάνω από 70.000 μεταλλωρύχοι έχουν κατέβει σε απεργία, η οποία διανύει την τρίτη της εβδομάδα και κοστίζει 36 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα στους καπιταλιστές ιδιοκτήτες των ορυχείων. Την περασμένη Τρίτη 3.000 μεταλλωρύχοι διαδήλωσαν έξω από το ορυχείο της Anglo American Ρlatinum στο Ράστεμπουργκ (βορειοδυτικά του Γιοχάνεσμπουργκ). Αν ήταν μόνο αυτό δε θα υπήρχε πρόβλημα, όπως δεν υπάρχει πρόβλημα με τις «καθωσπρέπει» διαδηλώσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της Δύσης. Αυτοί όμως τόλμησαν να εμποδίσουν τους απεργοσπάστες να μπουν στο ορυχείο και μπλόκαραν με φλεγόμενα λάστιχα την είσοδο! Τι να κάνει η έρ’μη η αστυνομία, όσο «κομμουνιστή» πρόεδρο και να έχει, έριξε μερικές πλαστικές σφαίρες για να θυμίσει στους μεταλλωρύχους ποιος έχει την εξουσία στη χώρα!
Το ζήτημα σίγουρα δεν είναι αστείο και ο περιπαικτικός τόνος παρουσίασης των γεγονότων δεν υιοθετείται για να τα «ελαφρύνει», αλλά για να στιγματίσει την αθλιότητα του καθεστώτος της Νότιας Αφρικής και του «κομμουνιστή» προέδρου του. Πριν από ενάμιση χρόνο δολοφονούσε εργάτες, στη συνέχεια –μετά τη διεθνή κατακραυγή– αναγκάστηκε να κάνει την «αυτοκριτική του» και τώρα συνεχίζει το ίδιο τροπάρι. Δίκαια οι εργάτες εξαγριώνονται, βλέποντας μάλιστα την Anglo American Platinum να δηλώνει ξετσίπωτα, ότι παρά τις δύσκολες διεθνείς συγκυρίες ξαναγύρισε στην κερδοφορία, με 2 δισ. ραντ (180 εκατ. δολάρια) λειτουργικά κέρδη το 2013, ενώ διατίθεται να δώσει μόλις 9% αύξηση στους πενιχρούς μισθούς των μεταλλωρύχων, που είναι οι μισοί από τα 1.250 δολάρια που ζητούν.
Η αντίσταση των νοτιοαφρικανών μεταλλωρύχων και οι επιμέρους νίκες τους δείχνουν ότι ακόμα και στις πιο σκληρές συνθήκες εκμετάλλευσης οι εργάτες μπορούν να παλέψουν και να νικήσουν. Πράγμα που τείνουμε να το… ξεχάσουμε στις συνθήκες της εφιαλτικής ταξικής νημεμίας που ζούμε στη χώρα μας.
πηγή: Κόντρα
