“Αγάπη” – Adler, Krishnamurti, Marcuse, Russel, Fromm, σελίδες 303, εκδόσεις Μπουκουμάνη
Κορυφαίοι φιλόσοφοι και ψυχολόγοι του 20ου αιώνα ερευνούν την αγάπη σε όλες τις διαστάσεις της, σε μια συλλογή από αποσπάσματα βιβλίων τους. Μέσα από το δικό του σύστημα σκέψης ο καθένας, αλλά υπό το βάρος της κοινής, αξιωματικής αποδοχής του ρόλου της αγάπης, πέντε πνευματικοί άνθρωποι προσπαθούν να καταδείξουν τη λειτουργία της.
“Η αγάπη είναι η μόνη απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης και κάθε κοινωνία που αποκλείει την ανάπτυξη της αγάπης, καταστρέφεται από την ίδια της την αντίφαση προς τις βασικές ανάγκες της ανθρώπινης φύσης” γράφει ο Έριχ Φρομ.
Μπροστά σ’ ένα τόσο κεφαλαιώδες ζήτημα κι αντιμέτωποι με την πνευματική αβελτηρία, πέντε εξέχοντες άνθρωποι κάνουν το χρέος τους με το να στοχάζονται βαθιά και τίμια το ζήτημα. Ο Άλφρεντ Άντλερ μιλά για τον έρωτα και το γάμο, τους γονείς και το παιδί. Ο Κρισναμούρτι διεισδύει στην αγάπη, τον σεξουαλισμό και το γάμο, κατοπτεύοντας την αγάπη στη ζωή και στην εκπαίδευση. Ο Μαρκούζε αναλύει τη μεταμόρφωση του σεξουαλισμού σε έρωτα. Ο Μπέρτραντ Ράσσελ μιλά για τη θέση του έρωτα στην ανθρώπινη ζωή, την οικογένεια και την επίδρασή της, το συσχετισμό της με το κράτος και το μέλλον της. Και ο Έριχ Φρομ ασχολείται με τη θεωρία και τα αντικείμενα της αγάπης και με την παραγωγική αγάπη ως τέχνη, φωτίζοντας τις πτυχές της ιδιοτέλειας, της φιλαυτίας και του ατομικού συμφέροντος. Σκέψεις και παραδείγματα, άλλοτε σχηματικά και γενικευμένα κι άλλοτε αποτυπωμένα με σαφήνεια κι ατομικευμένα, παρατίθενται σ’ αυτό το απάνθισμα από βαθιές σκέψεις που προσπαθεί να μας τοποθετήσει απέναντι στην αγάπη ως πρωταρχική λειτουργία στο ανθρώπινο γίγνεσθαι.
