“Νύχτα, μοναξιά, έρωτας” – Μιχάλης Μοίρας, εκδόσεις Γαβριηλίδης, σελίδες 214
Οι ήρωες του Μιχάλη Μοίρα είναι άνθρωποι που περπατούν σκυφτοί γύρω μας. Άνθρωποι που περιπλανιούνται στα στέκια της Αθήνας περιφέροντας τη μοναχικότητά τους κι αναζητώντας το αντίδοτο της αποκρουστικής καθημερινότητας.
Άνθρωποι που με τον τρόπο τους αντιστέκονται στο άγχος και στην ταχύτητα της μεγαλούπολης, δημιουργώντας τη δική τους πραγματικότητα. Ναυαγισμένοι της ζωής, φτωχοδιάβολοι, καλοβαλμένοι των τεχνών, μέθυσοι, μποέμ και εμιγκρέδες, σέρνουν τα βήματά τους από τους κρύους δρόμους της μοναξιάς ως τις βακχικές γιορτές της δικής τους καθημερινότητας κι αντίστροφα. Άνθρωποι βαφτισμένοι στο ποτό, στην έλλειψη επικοινωνίας, μοναχικοί αντιήρωες που προσπαθούν απεγνωσμένα να γαντζωθούν από τα δικά τους όνειρα, τα τόσο διαφορετικά. Κι ο έρωτας πανταχού παρών, να στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά τους, βγάζοντας στο φως την τρυφερότητα αλλά και τα άγρια ένστικτα αυτών που ακολουθούν τις μέσα φωνές κι όχι τις σειρήνες του συρφετού που τρέχει αγχωμένος προς το απαστράπτον τίποτα.
Ένα βιβλίο που μας παίρνει για μια νυχτερινή βόλτα σε μισοφωτισμένους ναούς, δείχνοντάς μας όλα εκείνα που δεν μας συναρπάζουν πια, κουμπωμένοι καθώς είμαστε κάτω από τις τάχα σημαντικές ασχολίες μας σε προκαθορισμένα δρομολόγια. Κι όμως, υπάρχει ένας θρυμματισμένος κόσμος που ζει κι ανασαίνει στα στενά της μεγαλούπολης, μέσα στον άρρωστο αστικό αέρα. Αυτό τον κόσμο αναδεικνύει ο Μιχάλης Μοίρας, γεμάτο αγγέλους και νεράιδες, ανθρώπους που ολοένα ξεμακραίνουν από όσα απειλητικά συνθέτουν την εποχή του λαμπερού τίποτα. Μην παραλείποντας όμως ν’ αφήσουν πίσω τους τα σημάδια του δικού τους περάσματος, τον έρωτα, την τέχνη, τον πολιτισμό και τη ζωή που ψάχνει διαρκώς αφορμές για να γίνει γιορτή.
