Για μια ακόμα φορά στην πρωτοπορία της αντίδρασης η Φιλιππιάδα. Παλαιότερα, ο σύλλογος γονέων του δεύτερου δημοτικού σχολείου εξεγέρθηκε μπροστά στον κίνδυνο να κάνουν απογευματινά μαθήματα τα «χολεριασμένα» προσφυγόπουλα. Τώρα, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του πρώτου γυμνάσιου αποφάσισε να επιστρέψει στο υπουργείο Παιδείας τα βιβλία των θρησκευτικών «ως μη σύμφωνα με την ορθόδοξο πίστη».
Τα «μπάλαλα», όπως έλεγε η μακαρίτισσα η βάβω μου, ξαναμίλησαν βρωμίζοντας τον τόπο. Ως άνθρωπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε σ’ αυτή την κωμόπολη του νομού Πρέβεζας, δεν εξεπλάγην. Η Φιλιππιάδα ήταν και εξακολουθεί να παραμένει μια συντηρητική πόλη, ένα άντρο της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Ρουφιάνοι και τραμπούκοι έσπερναν τον τρόμο μετά την αποχώρηση του Ε.Α.Μ. από την περιοχή. Σακάτευαν εαμίτες, δολοφονούσαν κομμουνιστές. Και επέβαλαν τον δικό τους νόμο.
Θυμάμαι ένα περιστατικό πριν από σχεδόν σαράντα χρόνια (επί… επαράτου). Σε κάποια δίκη συντρόφου στη Θεσσαλονίκη είχα καταθέσει ως μάρτυρας και την επομένη η δεξιοφυλλάδα του συγκροτήματος Βελλίδη («Ελληνικός Βορράς») είχε ένα πρωτοσέλιδο σχόλιο εντός πλαισίου με τον τίτλο: «Ειλικρινής δήλωση κομμουνιστού: είμαι άθεος»! Πώς έφτασε στα χέρια των ρουφιάνων της Φιλιππιάδας; Προφανώς φρόντισε η αστυνομία, από την οποία (και την Κ.Υ.Π.) κάμποσα απ’ αυτά τα ρεμάλια μισθοδοτούνταν. Γύριζαν στα καφενεία ανεμίζοντας τη φυλλάδα και σχολίαζαν: «Να πώς κατάντησαν οι κομμουνιστές τον καλύτερο μαθητή του σχολείου μας»!
Δεν νιώθω καμιά ντροπή για τις αντιδραστικές πρωτιές που «κατακτά» η γενέτειρα. Μπορώ να πω πως τις περίμενα. Φαίνεται πως η προοδευτική μειοψηφία δεν έχει τα κότσια ν’ αντιδράσει και να δώσει αυτή τον τόνο. Για μένα Φιλιππιάδα δεν είναι οι ρουφιάνοι και τα «μπάλαλα». Είναι οι αριστεροί (μακαρίτες οι περισσότεροι πια), που ακόμα και στο βαθύ σκοτάδι της χούντας, παρότι γονατισμένοι από τον φόβο του χωροφύλακα και του ρουφιάνου, είχαν το θάρρος να ψιθυρίζουν στ’ αυτί ενός εφήβου τι σημαίνει ν’ αγωνίζεσαι για το δίκιο και τη λευτεριά τ’ ανθρώπου.
Πέτρος Γιώτης
