INDEXANTHI.GR
Πολιτισμός

Σωτηρία Ιωαννίδου: Βουτιά σε αθέατους κόσμους

Της μύγας το παραμύθι σε χρόνους σκοτεινούς” έφερε στο προσκήνιο τη πολυσχιδή Σωτηρία Ιωαννίδου και τον κόσμο της, που περιστρέφεται γύρω από μύθους, θρύλους, αφηγήσεις, αλλά και συγγραφή, διδασκαλία, μουσική και κινηματογράφο.

Η Σωτηρία κυκλοφορεί μόνιμα με ένα μαγνητοφωνάκι στο χέρι και όπου πάει –κυρίως σε χωριά με ηλικιωμένους- μαζεύει υλικό. “Κάποια μέρη στην Ελλάδα, όπως τις Νυμφόπετρες στη Βόλβη, ο κόσμος δεν τα γνωρίζει” λέει σε πρόσφατη συνομιλία μας, εξηγώντας ότι προσπαθεί να τα εντοπίσει και να τα κάνει γνωστά–γράφοντας και πλάθοντας αδιάκοπα ιστορίες- ενώ πάει ακόμη παραπέρα: “Όταν δεν υπάρχει κάποιος μύθος στις περιοχές, δημιουργώ εγώ ώστε να γίνει λίγο πιο γνωστός ο τόπος στον κόσμο. Όλες οι αφηγήσεις μου έχουν να κάνουν με τέτοια“, λέει.

Οι… ανησυχίες της δεν σταματούν εκεί, απεναντίας από εκεί ξεκινούν και απλώνονται σε πολλούς τομείς. “Πρόσφατα τελειώσαμε τα γυρίσματα μιας ταινίας μικρού μήκους που ετοιμάσαμε με τον σκηνοθέτη Θανάση Πρωτάτο. Έχω γράψει το σενάριο κι έχει να κάνει με μια δεισιδαιμονία, έχοντας τον τίτλο «Μη σφυρίζεις μετά τις δώδεκα»“, ενημερώνει. Ωστόσο, κεντρικό θέμα τον τελευταίο καιρό είναι το πρώτο βιβλίο της που εκδόθηκε πέρυσι από τις εκδόσεις “Πηγή”, μετά από δύο χρόνια δουλειάς της. Πρόκειται για μια συλλογή από 26 ιστορίες της φανταστικής λογοτεχνίας, αυτόνομες ιστορίες μυστηρίου, σκοτεινές, με διαφορετικούς ήρωες σε διαφορετικές καταστάσεις αλλά και διαφορετικές εποχές. Το μόνο κοινό στοιχείο τους είναι το σκοτάδι, “το αιώνιο και διαχρονικό σκοτάδι που είναι κρυμμένο μέσα μας και που με λίγη τροφή βρίσκει πάντα μια χαραμάδα για να εισέλθει στην ζωή μας και να τα ανατρέψει όλα” λέει, προσθέτοντας: “Η ζωή μας όλη εξαρτάται από τις σκέψεις μας, αρνητικές ή θετικές και το σκοτάδι δεν είναι τίποτα άλλο παρά αρνητικές σκέψεις. Παρατηρώντας λοιπόν τον κόσμο γύρω αλλά και την ίδια την ζωή μου έχτισα αυτές τις ιστορίες“.

Το βιβλίο περιέχει και εικόνες από τη δική της ζωή, οι τρεις τελευταίες ιστορίες έχουν να κάνουν με τη λαϊκή παράδοση, ενώ αναφορικά με τη δομή τού βιβλίου εξηγεί: “Μου αρέσουν οι μικρές ιστορίες γιατί κάθε φορά θα πρέπει να σκεφτώ μια άλλη πλοκή, να φτιάξω έναν άλλον ήρωα. Μέσα σε λίγες γραμμές θα πρέπει να δώσω αρχή, μέση, τέλος και μια δυνατή, απότομη ανατροπή. Αυτός ο περιορισμός με εξιτάρει. Οι μικρές ιστορίες δεν κουράζουν. Και με τόσους πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, σίγουρα ο αναγνώστης κάπου με κάποιον θα ταυτιστεί“.

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε στη Θεσσαλονίκη, ακολούθησαν Δράμα, ξανά Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Σέρρες.Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, η Σωτηρία Ιωαννίδου λέει: “Το βιβλίο κινείται ικανοποιητικά, αργά και σταθερά, με δεδομένο ότι η φανταστική λογοτεχνία είναι ένα δύσκολο κομμάτι αφού στον περισσότερο κόσμο δεν είναι κάτι οικείο. Μπερδεύει λίγο και ο τίτλος, καθώς πολλοί θεωρούν ότι είναι παραμύθια. Γι’ αυτό συμπλήρωσα «σε χρόνους σκοτεινούς»“. Όσο για το γεγονός της έκδοσης, σημειώνει: “Δεν είχα σκοπό να τις εκδώσω τις ιστορίες, απλά είναι η ανάγκη του μοιράσματος. Ο μεγάλος ενθουσιασμός. Κάθε φορά που τελειώνω μια ιστορία, ακόμη κι αν είναι αργά, θα πάρω τηλέφωνο για να τη διαβάσω σε κάποιον που σίγουρα θα βρω ξύπνιο. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος κι αυτό θέλεις να το μοιραστείς. Δεν έχω μηνύματα να περάσω, είναι λίγο κουραστικό αυτό το κομμάτι. Καμιά φορά διαβάζουμε απλά για να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα ένα μήνυμα. Ωστόσο, σε όλες τις ιστορίες επικρατεί το σκοτάδι και βλέπουμε πώς από τη μια στιγμή στην άλλη οι ήρωες περνάνε από το φως στο σκοτάδι. Αυτό είναι το κοινό που υπάρχει στις ιστορίες. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε τόπος, είναι αόριστα. Η μύγα πετάει από το παρελθόν στο μέλλον, στο παρόν, και μέσα από τα δικά της μάτια βλέπουμε τις ιστορίες“.

Για τα περί τον εκδοτικό χώρο, η συνομιλήτριά μας λέει ότι “όλοι γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα σε κάθε τομέα, παντού” και σημειώνει: “Το ίδιο ισχύει και στις εκδόσεις. Μπορεί να ακουστεί λίγο απαισιόδοξο, αλλά δεν θα πρέπει κανείς να έχει μεγάλες προσδοκίες. Κάνεις κάτι γιατί το αγαπάς. Από εκεί και πέρα, αν έρθει η επιτυχία, καλώς“.

Κλείνοντας τη συνομιλία μας, η Σωτηρία Ιωαννίδου προαναγγέλλει το επόμενο βήμα της: “Ετοιμάζω το επόμενο βιβλίο. Θα έχει τις ιστορίες που αφηγούμαι στην ομάδα «Μυθοσκορπίσματα». Θα έχει να κάνει με δεισιδαιμονίες, δοξασίες και λαϊκή παράδοση, θρύλους και μύθους“.

Από τα πολλά που είπαμε, κρατάμε αυτό που προσλαμβάνει ιδιαίτερη βαρύτητα όταν λέγεται από μια… ασχολούμενη με το σκοτάδι: “Η ζωή είναι γεμάτη ομορφιές. Διαλέγεις και παίρνεις. Αρκεί να έχεις τα μάτια σου προς το φως…“. Και παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από τη συνομιλία μας.

{youtube}YtoENO6ex0Y&feature=youtu.be{/youtube}

Βιογραφία

Η Σωτηρία Ιωαννίδου γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Κοζάνης, αλλά ζει και εργάζεται για πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Η αγάπη της για κάθε τι παράξενο και φανταστικό αναπτύχθηκε στις ατέλειωτες ώρες που περνούσε μικρή στο δάσος. Από τα ταξίδια που έκανε και τις ιστορίες που άκουγε από τον πατέρα της για το παραμυθένιο χωριό του στο Παρανέστι. Έτσι άρχισε να πλάθει τις δικές της ιστορίες.

Παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής στο εργαστήρι «Imaginarium» και μαθήματα αφήγησης παραμυθιού. Διηγήματά της διακρίθηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς, ενώ έχει συμμετάσχει σε δυο ανθολογίες διηγημάτων. Η ιστορία της με τίτλο «Από την ταράτσα» φιλοτεχνήθηκε και παρουσιάστηκε σε εικαστική έκθεση του Thessaloniki Street Art Festival.

Στο παρελθόν ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη στιχουργική και το ραδιόφωνο. Αγαπά πολύ τα ταξίδια, τα δάση, τα ποτάμια και ό,τι έχει να κάνει με τη λαϊκή παράδοση. Είναι dj σε μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, ενώ έχει και ένα εργαστήρι αφήγησης στον –γνωστό και στην Ξάνθη- πολυχώρο “Σείκιλο” όπου γίνονται διάφορα ωραία πράγματα.

Η “Αιρητώ” και τα “Μυθοσκορπίσματα”

Η “Αιρητώ” είναι ένα εργαστήρι αφηγηματικής τέχνης της ομάδας “Μυθοσκορπίσματα”, αμφότερα δημιουργήματα της Σωτηρίας Ιωαννίδου. Η ίδια κάνει αφηγήσεις και μαζί με άλλους επενδύουν μουσικά τους μύθους που εξιστορεί. Διδάσκει τρόπους αφήγησης, εκφράσεις προσώπου, κίνηση χεριών. “Πάμε πολύ καλά” λέει. “Δεν έχει ούτε ένα χρόνο που δημιουργήθηκε και το καλοκαίρι πήγαμε σε αρκετά φεστιβάλ ανά τη χώρα“. Και υπόσχεται ότι “έρχονται κι άλλα πράγματα στο μέλλον…”.

Στο εργαστήρι ο μαθητής-αφηγητής έρχεται σε επαφή με το παιδί μέσα του, μέσα από βιωματικές ασκήσεις και ομαδικά παιχνίδια σε ένα κύκλο δεκαέξι μαθημάτων που βοηθούν τον υποψήφιο αφηγητή να εκφράσει τα συναισθήματά του. Επίσης, να δημιουργήσει τη δική του ιστορία με το δικό του ύφος και χρώμα, προσθέτοντας μέσα και τη μουσική ή ένα τραγούδι. Να βγουν από μέσα του πράγματα που δεν είχε καν φανταστεί, να γίνει ένας παραμυθάς, όπως παλιά, τότε που ο παππούς και η γιαγιά με αγάπη διηγούνταν ιστορίες.

Όπως σημειώνει η ίδια, στόχοι των μαθημάτων είναι:

  • να μάθουμε τα είδη των παραμυθιών
  • να μάθουμε τη διάφορα παραμύθι/μύθος
  • να ξυπνήσουμε το παιδί μέσα μας και να χτίσουμε μαζί του την δική μας ιστορία
  • να απελευθερώσουμε τη φαντασία και τα συναισθήματά μας
  • να μάθουμε για τη θεραπευτική δύναμη των παραμυθιών
  • να συμφιλιωθούμε με τις φοβίες μας και να ανακαλύψουμε κομμάτια του εαυτού μας μέσα από τα παραμύθια
  • να μάθουμε την τέχνη της μυθοπλασίας δημιουργώντας χαρακτήρες και τοπία μυθικά
  • να μάθουμε για τη σχέση της προφορικής αφήγησης με το θέατρο. Να μυηθούμε στην τέχνη της αφήγησης και της επικοινωνίας, δουλεύοντας παρέα φωνή, κίνηση, ρυθμό και σώμα. Στολίζοντας τις ιστορίες μας με μουσική, τραγούδι, ήχους ή ακόμη και χορό
  • να εξοικειωθούμε με την προβολή μας στον κόσμο. Να γνωρίσουμε παραμύθια άλλων λαών. Να μιλήσουμε για παλιούς θρύλους και δεισιδαιμονίες, μαθαίνοντας τη φύση και την αξία των αρχέτυπων και μυθικών συμβολισμών
  • να αποκρυπτογραφήσουμε τα παραδοσιακά μας παραμύθια και την ανάγκη της αφήγησης των παλιών ανθρώπων και της δικής μας
  • να γνωρίσουμε πολλούς και διαλεχτούς καλεσμένους και να έχουμε πολλές εκπλήξεις.

Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, ξεναγούς, ηθοποιούς, συγγραφείς, μουσικούς, και γενικά σε όλους τους ενήλικες που αγαπούν τα παραμύθια και ενδιαφέρονται να μυηθούν στον κόσμο τους και στην τέχνη της αφήγησης. Στο τέλος των σεμιναρίων οι Πρότυπες Εκδόσεις “Πηγή” εκδίδουν ανθολογία με τις ιστορίες των μαθητών.

Το βιβλίο

Τι μπορεί να συνδέει τη Μιράντα µε τον κύριο Βασιλειάδη; Τον Αργύρη µε τον ρασοφόρο και τον Αλέξανδρο µε τον τσιγγάνο; Φοβίες; Ψέματα; Ζήλια; Μοναξιά;

Μήπως όλα τα αλλόκοσμα πλάσματα κουβαλούν κάτι δικό µας μέσα τους; Μήπως είναι οι δικές µας προβολές; Μήπως η παραμονή τους διαρκεί όσο εμείς πιστεύουμε σε αυτά;

Στις σελίδες του βιβλίου, ένα κορίτσι μεταμορφώνεται σε μύγα. Περιπλανάται μέσα σε κόσμους παράξενους. Ή μήπως περιπλανάται στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού της; Άνθρωποι που δραπέτευσαν από την καθημερινότητά τους και πέρασαν τη διαχωριστική γραμμή φαντασίας και πραγματικότητας. Διαβολικές φωτογραφικές μηχανές. Ιπτάμενα ποδήλατα. Ταξίδια στον χρόνο. Παράξενες πτήσεις. Κούκλες που μιλάνε. Μεταμορφώσεις. Κοράκια διψασμένα. Φονικές μέλισσες. Παράξενες Γριές και αλλοπαρμένοι άνθρωποι. Λέξεις που επαναστατούν και προφητικοί πίνακες. Φαντάσματα και άλλα πολλά, είναι όλα όσα βλέπουν τα μεγάλα µαύρα της µάτια. Εσείς τι βλέπετε μέσα στα σκοτάδια του μυαλού σας;

 

Σχετικά άρθρα

Φεστιβάλ Φιλίππων 2017 – Όλο το (εξαιρετικό) πρόγραμμα!

Super User

Το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας του Κιλκίς

Super User

Η τραγωδία του ανθρώπου που αγαπούσε τα σκυλιά

Super User

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Υποθέτουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Δείτε περισσότερα

Πολιτική απορρήτου και cookies