Το πόσο έχει εκτεθεί η Ξάνθη τα τελευταία χρόνια μέσα από το ζήτημα των αδέσποτων σκυλιών, μπορεί να το δει κανείς πολύ εύκολα κάνοντας μια «βόλτα» σε δημοσιεύματα, δυστυχώς όχι μόνο του τοπικού τύπου…
Ας μη σχολιάσουμε την περί το κυνοκομείο φιλολογία που διατρέχει σχεδόν για μια δεκαετία τη θλιβερή ιστορία (ή μάλλον μυθολογία) της δημοτικής αρχής επί του ζητήματος. Ας μη σχολιάσουμε κάποιες μνημειώδεις επιστολές ή συνεντεύξεις της Σοφίας Ζλάτκου (Σωματείο Ζωοφίλων), της Άννας Μαρίας Ζαφειριάδου (Φιλοζωικός Όμιλος Ξάνθης), της Χριστίνας Μπαλτά και πολλών άλλων. Ας μη σχολιάσουμε τα περιστατικά που οδήγησαν στον τρόμο ή στο νοσοκομείο, ας μη σχολιάσουμε όσα κατέληξαν στις δικαστικές αίθουσες με κορωνίδα το πρόσφατο που απασχόλησε το indexanthi.gr και σίγουρα θα απασχολήσει πολύ περισσότερους όταν αντιληφθούν «τι παίζει»…
Και τι μένει να σχολιάσουμε; Μα το όψιμο «ενδιαφέρον» του δήμου, που ενώ επί σειρά ετών έχει απαξιώσει εν τοις πράγμασι το ζήτημα, το… θυμήθηκε ξαφνικά (μαζί με την ανακύκλωση! Άλλη πονεμένη ιστορία για την οποία ετοιμάζουμε ξεχωριστό «μπουγιουρντί» με ονόματα και διευθύνσεις). Το θυμήθηκε κατά διαβολική σύμπτωση τρεις μήνες πριν από τις εκλογές! Όχι, δεν θα το σχολιάσουμε ούτε αυτό. Δεν θα σχολιάσουμε ούτε την επίκληση ιδιωτών. Δεν θα μπούμε στη χορεία όσων υποτιμούν τη νοημοσύνη σας (μας)…