Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης
ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.
Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί
οι ηγεμόνες δυναμώνουν
ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν
των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.
Ετούτων των αμίλητων το πετσί
περίεργα θα ‘λεγες είναι φτιαγμένο.
Τους φτύνουνε καταπρόσωπο
κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο.
Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους
και πού το παράπονό τους να πούνε;
Απ’ του μισθού τα ψίχουλα
πώς να αποχωριστούνε;
Μισή ώρα -κι αν- βαστάει το κόχλασμά τους
μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.
Εϊ! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!
Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους
άλλο δεν μας μένει.
