Τα πάθη τα βουκολικά σε χειμαδιά και όρη
άδω διότι κρύβουνε πολύ μεγάλο ζόρι.
Ω μούσα της παράδοσης, οδήγησε το χέρι
να γράψει τα ανείπωτα (που όμως καθένας ξέρει)…
Τόσα κομμάτια κόμματα στου Όλυμπου τη ράχη
το ‘να βαστάει τον πυρσό, λιόπεσι έχει τ’ άλλο
το τρίτο το μακρύτερο μαζεύει ψηφαλάκια
και το πολυσυλλεκτικό ψειρίζει απ’ όπου να ‘ναι.
Κάθε βδομάδα κίνημα, κάθε γωνιά και κόμμα
από ποτάμια και ελιές μέχρι ό,τι βάνει ο νους σου.
Δώσ’ του και πέφτουν τουφεκιές, να κοκορομαχίες
αντιλαλούνε τα βουνά και σείονται οι κάμποι
ποτάμι ρέουν τα χαρτιά και οι ανακοινώσεις
πάντοτε έχουνε δουλειά κι άνεργοι όλοι οι άλλοι.
Μπερδέψανε τα μπούτια τους, ποιος και με ποιον θα πάει.
Greek lovers: Η Olive όμορφη, μα κούκλος κι ο Popeye…
Δεν τους πειράζει, όπου βγει, μια είναι η ουσία:
ο θώκος! Κι ας στηρίζεται και σε συνεργασία.
Ας κάνουμ’ ένα κοντινό πλάνο κάτω στη στρούγκα
σ’ ένα love story τραγικό, με ομοιοκαταληξία
να δούμε δράματα τρανά και πόθους εις τους βάλτους
που χάνει η μάνα το παιδί και άκρη πια δε βγαίνει:
-Απ’ τη Ρηγίλλης διάβηκα και σ’ είδα χολιασμένη
και στο δεξί το μάγουλο άλλων ακουμπισμένη
μέσα η καρδιά μου έσπασε όσο να σε ρωτήσω
τι πίκρα έχεις στην καρδιά, να σε παρηγορήσω.
-Τι με ρωτάς βρε άπιστε τι ‘ταν η αφορμή μου;
Άκουσα στο ΠαΣοΚ θα πας κι εχάθη η ζωή μου
-Ποιος το ‘πε περιστέρα μου, νου-δου μου κρύα βρύση
που το δεξί να του κοπεί, να μη ματαψηφίσει
αν στο ‘πε κα’νας Κουκουές, το κόμμα να πατώσει
κι αν Συριζαίος ήτανε, μες στο ΠαΣοΚ να λιώσει.
Να ‘ταν η θάλασσα χαρτί, όλη θα ‘χε γεμίσει
από τον ισημερινό ως τέρμα κει στους πόλους
από αγάπες, ίντριγκες, πάθη, κραυγές και μίση
των τόσο διασκεδαστικών ερώτων των βουκόλων…