Αν τολμούσε κεντρικό πολιτικό στέλεχος του ΣυΡιζΑ να κάνει λόγο για κατάργηση των Μ.Α.Τ. και υποκατάστασή τους από τον στρατό αν και όταν χρειαστεί(!) θα το έπαιρναν με τις πέτρες φίλοι και εχθροί. Όμως στη μακάρια επαρχία, που ο αντίλαλός της φτάνει στο κέντρο μόνο από την πανηγυρτζίδικη οχλοβοή διαφόρων απίθανων νάνων και σαλτιμπάγκων τοποτηρητών, δεν τρέχει τίποτε!
Οι τελευταίοι, απαίδευτοι και εθισμένοι στο ιδεολογικό πλιάτσικο –αφού δεν διαθέτουν πρωτογενή ιδεολογία πέρα από πασαλείμματα και ρεφορμιστικές σοφιστείες που τους εξαναγκάζουν σε αέναες κωλοτούμπες- βγαίνουν στο μεϊντάνι και πετάνε αγόγγυστα τις παπάρες τους. Το θλιβερό είναι ότι κανένας αριστερός (κυρίως) δεν τους «πετροβόλησε» για τις επικίνδυνες απόψεις τους. Αυτές, που από τις «επαναστατικές» κορώνες διαφόρων φόρουμ και… φλόρουμ έφεραν τους ίδιους στον προθάλαμο των εξουσιαστικών σαλονιών και τον λαό προδομένο να δέχεται τις κατραπακιές τη μία μετά την άλλη. Για να του παρουσιαστούν –ω του θαύματος!- αυτοί οι ίδιοι ως σωτήρες! Ποια η διαφορά από τους μνημονιακούς που θα μας σώσουν από… τα μνημόνια; Υπό άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές θα ήταν αφάνταστα διασκεδαστικό. Τώρα όμως είναι επικίνδυνο…
Το γκροτέσκο σκηνικό αρχίζει και γίνεται εφιαλτικό. Το ότι ο χώρος της «μοντέρνας» (τρομάρα της) οπορτουνιστικής αριστεράς έχει προσφέρει πολιτική στέγη σε διάφορους απίθανους τύπους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική κληρονομιά του παρελθόντος, είναι ολοφάνερο. Είναι ένα εκ των θεμελιωδών στοιχείων που συνετέλεσαν στη σιωπή πολλών έντιμων, στην ιδιώτευση μεγάλου κομματιού του κινήματος και στη δυσπιστία του σύμπαντος των καλοπροαίρετων θυμάτων του καπιταλισμού, ανεξαρτήτως απόχρωσης.
Και για να γυρίσουμε στην αφορμή (γιατί αν σταθεί κανείς στις αιτίες, γεμίζει όχι άρθρο αλλά… βιβλιοπωλείο): Μόνο ένας πωρωμένος παλαιοΠαΣόΚος ή βλάκας (ή και τα δύο) θα μπορούσε να εκστομίσει κάτι τέτοιο. Σίγουρα επισήμως δεν έχει ειπωθεί, οπότε δεν μπορούμε να φορτώσουμε τη φράση στον ΣυΡιζΑ. Μπορούμε όμως να την αποδώσουμε στο «πνεύμα ΣυΡιζΑ». Η αναφορά στον στρατό αποκαλύπτει μια αντεπαναστατική κουλτούρα: «Εμείς θα υπερασπίσουμε το αστικό καθεστώς με κάθε μέσο. Κι αν στριμωχτεί η αστυνομία και δεν τα καταφέρνει (γιατί θα έχουν καταργηθεί τα Μ.Α.Τ. ή γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια επανάσταση), θα κατεβάσουμε τον στρατό όπως θα έκανε κάθε αστική κυβέρνηση σε κρίσιμες περιστάσεις».
Κρίνοντάς πολιτικά μια τέτοια αναφορά και από την πλευρά των άμεσων συμφερόντων του ΣυΡιζΑ, είναι απλά μια γελοιότητα. Συγχύσεις προκαλεί και αν το έλεγε κεντρικό στέλεχος θα υπήρχε μεγάλη σπέκουλα από φίλους και αντιπάλους. Κρίνοντάς το από μια στρατηγική σκοπιά, αποκαλύπτει τον αστικό-αντεπαναστατικό χαρακτήρα του ΣυΡιζΑ, τον οποίο κάθε στελεχάκι παρουσιάζει με τον «ιδιαίτερο προσωπικό του» τρόπο. Όσο κι αν θέλουν να κρυφτούν κάποιοι καλοβαλμένοι αστοί νοικοκυραίοι που μοστράρουν ως υπερασπιστές του… προλεταριάτου, η χαρά δεν τους αφήνει. Κάπου-κάπου τους βγαίνει να κάνουν μετάνοιες στο καθεστώς, αυτοσχεδιάζουν και λίγο και… ιδού το ανατριχιαστικό αποτέλεσμα του συνδυασμού ΣυΡιζΑίικης νομιμοφροσύνης στο σύστημα και προσωπικής βλακείας-ανικανότητας.
Και είμαστε ακόμη στην αρχή…
