Με τίτλο «Ούτε σκέψη για διαγραφές» και απέναντι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για χιλιάδες διαγραφές φοιτητών, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Α.Ε.Ι.-Τ.Ε.Ι. ανακοινώνουν τα ακόλουθα:
Το αστρονομικό νούμερο των 180.000 διαγραφών (1/3 των εγγεγραμμένων φοιτητών) που ακούγεται για τον Ιούλιο, μας αφορά όλους! Είτε θα το εφαρμόσουν μεμιάς είτε σταδιακά μέσα στα επόμενα χρόνια, μικρή διαφορά κάνει. Το πρόβλημα θα βρεθεί μπροστά μας.
Γιατί; Επειδή για δεκαετίες ολόκληρες οι ελληνικές κυβερνήσεις (παίρνοντας έμπνευση και εντολές από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α.) σχεδιάζουν το πώς θα ξεφορτωθούν μεγάλο μέρος της νεολαίας (ιδιαίτερα φτωχότερων οικογενειών) από τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι. και όχι απλά “κάποιους αιώνιους” (βλέπε πίνακα).
Σήμερα που το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα είναι μουδιασμένα, βρίσκουν τη χτυσή ευκαιρία να δουν το τέλος του μαζικού πανεπιστημίου στην Ελλάδα και το τέλος στις κατακτήσεις των φοιτητικών αγώνων. Σε ένα περιβάλλον φτώχιας, ανεργίας, αποβιομηχάνισης που γεννήθηκε πάνω στην εξάρτηση της χώρας από Ευρωπαίους και Αμερικανούς, θέλουν να ξεφορτωθούν το μισό χάρτη Α.Ε.Ι.-Τ.Ε.Ι. της χώρας (μαζί και δεκάδες σχολεία) και να στείλουν χιλιάδες από μας στην ανεργία ή στα ανύπαρκτα μεροκάματα, χωρίς ούτε ένα πτυχίο ούτε μια απαίτηση για το δικαίωμα στην εργασία και την επιβίωση. Απολύσεις και λουκέτα στις σχολές, υποχρηματοδότηση, εξαφάνιση της φοιτητικής μέριμνας (ώστε να μην αντέξουμε το κόστος), ανυπόφοροι ρυθμοί σπουδών, δίδακτρα, είναι όλα όψεις του ίδιου νομίσματος και εξυπηρετούν τον παραπάνω στόχο. Και κάπου εδώ αναρωτιόμαστε: Αν δεν αντισταθούμε, αν οι διαγραφές (ν+2) περάσουν, πόσοι από εμάς θα καταφέρουν να τελειώσουν τη σχολή;
ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΟΤΙ ΚΟΣΤΙΖΟΥΜΕ
Οι φοιτητές τούς κοστίζουμε ψίχουλα! Σε πολλά μαθήματα μάς χρεώνουν ήδη τα βιβλία και τον εξοπλισμό! Μετά το ν+2 έτος, ούτως ή άλλως στερούμασταν το δικαίωμα στο φοιτητικό πάσο, τη διαμονή στις φοιτητικές εστίες, το φαγητό της λέσχης και δεν δικαιούμασταν κανένα επίδομα! Αντίθετα, πόσο κοστίζει η ελπίδα μας στην αποφοίτηση; Τι έχουν να πουν για τον φοιτητή που αναγκάστηκε να εργάζεται ή για εκείνον που δεν μπορεί να νοικιάσει και εγκαταλείπει τον τόπο φοίτησης; Πώς μπορεί να είναι η “τεμπελιά” η αιτία που οδηγεί χιλιάδες νέους κάθε χρόνο σε καθυστέρηση ή εγκατάλειψη σπουδών; Συνεχίζει να ακούγεται το παραμύθι των “τεμπέληδων” φοιτητών που τάχα παρασιτούν σε βάρος των υπόλοιπων (πώς ακριβώς;). Κι αυτό δεν διστάζει να γίνει άλλοθι στα στόμα των Μ.Μ.Ε., της κυβέρνησης, των Δ.Α.Π.-Π.Α.Σ.Π., για να αποδεχτούμε εξαρχής τις διαγραφές. Με αντίστοιχο τρόπο ακούμε για δήθεν “τεμπέληδες” δημοσίους υπαλλήλους, στο όνομα των οποίων έχουν απολυθεί χιλιάδες εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων και μέλη των οικογενειών μας. Το «διαίρει και βασίλευε» είναι πια γνωστό, δεν κυνηγάμε φαντάσματα! Χρόνια ολόκληρα οι φοιτητές αντιστέκονται με την πάλη τους ενάντια στο πανεπιστήμιο των λίγων κι εκλεκτών. Σήμερα, είναι ανάγκη να ζωντανέψουμε και πάλι τους συλλόγους και να σηκώσουμε το κεφάλι!
ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
