Αναδημοσιεύουμε δύο εξαιρετικά και άξια να διαβαστούν από τον καθένα άρθρα του «Καρτέσιου» με τίτλους «γνήσιος εθελοντισμός» και «αποσύνθεση».
Γνήσιος εθελοντισμός
Στις άλλες χώρες τούς λένε «προσέξτε μη γίνουμε Ελλάδα», σ’ εμάς λένε «προσέξτε μη γίνουμε Ουκρανία», πάντα υπάρχει ένας έτοιμος φόβος για όποιον θέλει να φοβάται. Πάντα ένας εκβιασμός για τα εθισμένα θύματα.
Η φυλή των «ναι σε όλα» ετοιμάζεται για τις πάγιες παραχωρήσεις της, καθώς χωρίς το βουλευτιλίκι νιώθουν λειψοί. Όταν από άχρηστος γίνεσαι δουλάκι, όπως και να το κάνουμε μοιάζει με προαγωγή. Τουλάχιστον για το σόι σου.
Οι δημοσκοπήσεις πέφτουν βροχή, φουσκώνουν το Ποτάμι κι ας μην ξέρω ούτε έναν που μου έχει πει ότι θα το ψηφίσει. Προφανώς το δείγμα των γνωστών μου δεν είναι τόσο αντικειμενικό όσο των εταιρειών δημοσκοπήσεων η αξιοπιστία των οποίων κοντράρεται με τις φήμες κουτσομπολίστικων περιοδικών.
Τουλάχιστον χάρηκα επειδή, έστω και αργά, έμαθα πως η Αλεξία Μπακογιάννη ορίστηκε σύμβουλος διοίκησης για θέματα μάρκετινγκ και επικοινωνίας στον ΟΠΑΠ. Μπράβο στο κορίτσι, μπράβο και στην αξιοκρατία του ιδιωτικού τομέα τον οποίο ο θείος της Αλεξίας, Κυριάκος Μητσοτακομπακογιάννης επέβαλε με νόμο και στο Δημόσιο ώστε εντελώς αξιοκρατικά να απομακρύνεται ετησίως το 15% των υπαλλήλων που δεν προσέφερε στη ΝΔ τα δέοντα.
Ο ορισμός της Αλεξίας στη θέση του συμβούλου μπλαμπλαμπλα του ΟΠΑΠ με χαροποίησε επίσης και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή κάτι ρομαντικοί τύποι με λακόστ που βάζουν Givenchy Gentleman με roll on στα παπάρια τους μην τυχόν και τους τύχει κάνα one night stand με κόρη εφοπλιστή, θα καταλάβουν επιτέλους ότι η «αναπτυξιακή ιδιωτικοποίηση» των πάντων δεν έχει θέσεις γι’ αυτούς, αλλά μόνο για κόρες και γιους γονέων που είναι χρόνια στα πράγματα. Τζάμπα ξεφτιλίζονται κρατώντας φαναράκι στο πήδημα που μας ρίχνουν τα μνημόνια. Αν δεν είσαι Barbieτσιώτης τι το ήθελες το κολλέγιο;
Χάρηκα επίσης και με τον διορισμό του Γιάννη Παπαθανασίου στα ΕΛΠΕ με ετήσια καθαρή αμοιβή 100.000 ευρώ, ακόμη μία απόδειξη ότι οι άξιοι ποτέ δε χάνονται, κάτσε μαλάκα να ψηφίζεις Σαμαρά ελπίζοντας σ’ ένα επίδομα για ν’ αγοράσεις 3 πακέτα μακαρόνια και 2 κιλά ρύζι από τα Lidl, μη φανείς κι αχάριστος στους Γερμανούς που σε στηρίζουν.
Έτσι πάνε κι έρχονται οι Παρασκευές της ζωής μας, βλέποντας κι ακούγοντας πόσο καλά πέρασαν οι άλλοι όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Πάντα οι άλλοι. Έχασες τις εποχές κι ούτε που νοιάζεσαι. Έφτασες να λες «ευτυχώς φέτος που δεν είχε χειμώνα και γλιτώσαμε πετρέλαιο» κι αφήνεις ήσυχους τους άλλους που έψαχναν χειμώνα και κρύο στις Ελβετίες για να σκορπίσουν αυτά που σου κλέβουν. Ε άμα δε νιώθεις λεβεντομαλάκας με όλα αυτά τότε καλά κάνεις και περιμένεις με αγωνία αν θα περάσει η Ανώνυμη Εταιρεία του Μαρινάκη στους 16 την Τετάρτη για να τσεπώσει κι άλλα ο αγνός επενδυτής. Κανείς δε σου φταίει.
Αποσύνθεση
Δεν έχει πλέον αξία να γράφει κανείς. Έχει αξία μόνο να τους βρίζει όπου τους πετύχει. Οι λέξεις έχουν αξία μόνο αν είναι χαραγμένες σε πέτρες. Γράψαμε και γράψαμε εκατομμύρια λέξεις για όσα ζούμε. Ε και; Τι έγινε; Τίποτα δεν έγινε. Ξεθυμαίναμε και περιμέναμε. Και περιμένουμε ακόμη. Τα αθλιότερα.
Όμως αυτά τα σαπρόφυτα είχαν τουλάχιστον την ειλικρίνεια επί τόσο καιρό να δηλώνουν ότι στηρίζουν την Τρόικα και τις πολιτικές της. Θεωρούσαν μαγκιά τους να κάνουν διαγωνισμό γλειψίματος στον κάθε ξεπλυμένο Τόμσεν. Υπάρξεις όλες τους σκέτο βάρος πάνω στη Γη. Κανένα όφελος, πέρα από την ικανοποίηση των μωροφιλοδοξιών τους και της βουλιμίας τους.
Τώρα όμως αυτά τα ίδια σαπρόφυτα που τρέφονται από τον ετοιμοθάνατο κοινωνικό ιστό, τις νεκρές ελπίδες και τα ψόφια βλέμματα των –κατ’ ευφημισμόν – πολιτών βγαίνουν να καταγγείλουν ότι η Τρόικα είναι «γωνιακό μαγαζάκι που εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα». Γιατί ρε σαπρόφυτο, εσύ δηλαδή τι εξυπηρετείς καθώς υπακούς ως εκπαιδευμένη φώκια τις εντολές των τροϊκανών;
Σε τι είπες «όχι»; Ακόμη κι αύριο αν σου φέρουν να ψηφίσεις ή να υπογράψεις νέα μέτρα, θα το κάνεις χτυπώντας την ουρά σου, χαρούμενη φώκια, για να πάρεις ένα ψάρι δώρο. Γιατί δεν φεύγεις από την κυβέρνηση; Γιατί δεν παραιτείσαι από βουλευτής να πας να δουλέψεις να πληρώσεις ΟΑΕΕ, να μείνεις άυπνος για χρέη, να σε εκβιάσουν με κατάσχεση; Πες!
Και οι άλλοι. Οι κωλογλείφτες του Φούχτελ που έτρεχαν τα σάλια τους όποτε τον έβλεπαν και χειροκροτούσαν όρθιοι τις προτάσεις του για ξεπούλημα υπηρεσιών των Δήμων. Αυτοί οι θλιβεροί νεοπασόκιοι δημαρχούληδες, προσωπικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου την εποχή που έκανε δηλώσεις από το διάδρομο του γυμναστηρίου του, τώρα βγάζουν ανακοινώσεις κατά του μνημονίου. Έτσι, στο άσχετο. Για να πάρουν κάνα ψηφουλάκι, μήπως και παραμείνουν στα δημαρχεία τους. Τοπικοί εκπρόσωποι της Μέρκελ.
Αυτοί οι ίδιοι που βιάζονταν να υπογράψουν συμφωνίες με τον Φούχτελ για να δώσουν στην ξευτίλα τη διαχείριση των απορριμμάτων σε γερμανικές εταιρείες, κάνουν τώρα τους αντιμνημονιακούς, για να εκλεγούν ξανά και να προχωρήσουν τα συμβόλαια παραχώρησης.
Και μέσα σε όλα οι ποταμίσιοι γυρίνοι που ονειρεύονται όταν μεγαλώσουν να γίνουν βάτραχοι για να μπορούν να εκτινάσσονται από αξίωμα σε αξίωμα. Αυτοί που δηλώνουν στις συνεντεύξεις τους ότι «ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι το κατεστημένο, το οποίο θέλουμε να ανατρέψουμε με κάθε τρόπο». Και το δηλώνουν αυτό σε συνεντεύξεις που δίνουν στα Μέσα του κατεστημένου. Σε αυτά, άλλωστε, που τους πληρώνουν τόσα χρόνια για να στηρίζουν το κατεστημένο μέσα από τις εκπομπές και τα άρθρα τους.
Και υπάρχει ακόμη κόσμος που τους στηρίζει, που θα πάει να τους ψηφίσει, που τους βλέπει στο δρόμο και τους δίνει το χέρι του. Μαλάκα μου ειλικρινά δεν ξέρω πια αν είναι χειρότεροι αυτοί που μας χέζουν ή εμείς που κάνουμε τους βόθρους τους. Ούτως ή άλλως την ίδια μπόχα έχει η σαπίλα των επάνω με την υποταγή των κάτω.
