“Ο κόσμος της Σοφίας” – Jostein Gaarder, εκδόσεις Λιβάνη, σελίδες 611
Θα μπορούσε να είναι η επιτομή της σκέψης και της φιλοσοφίας, από την εμφάνιση του ανθρώπου ως τις μέρες μας. Θα μπορούσε να είναι ένα μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει μπρος-πίσω στην καθημερινότητα και στην υπερβατικότητα. Με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώνει κάποιος πως είναι και τα δύο και μάλιστα μ’ ένα μοναδικό τρόπο.
Κι όταν διαβάσει κι άλλα έργα του Gaarder, καταλαβαίνει πως ο τύπος έχει ένα σπουδαίο αφηγηματικό και διανοητικό χάρισμα που του επιτρέπει να διδάσκει και να ψυχαγωγεί, τέρποντας το νου.
Το βιβλίο του “Μάγια, το θαύμα της ζωής” υπέχει θέση επίτομης ιστορίας της εξέλιξης, με κεντρική ιδέα μια εντυπωσιακή περιπέτεια μέσα στο χρόνο. Κάτι αντίστοιχο γίνεται κι εδώ, με άξονα τη φιλοσοφία. Όμως η ευρηματικότητα του συγγραφέα δεν σταματά στην καταγραφή. Ούτε στη διάρθρωση της ιστορίας. Πηγαίνει πολύ πιο πέρα απ’ αυτούς τους δύο άξονες, στήνει διαρκώς νέα σκηνικά, νέα ερωτήματα και νέες εικόνες. Τόσο, που ένα ογκώδες βιβλίο να διαβάζεται σύντομα και ευχάριστα. Θεωρούμε τη “Μάγια” πιο μεστό και πράγματι εκπληκτικό συγγραφικό πόνημα, ωστόσο παρουσιάζουμε τον “Κόσμο της Σοφίας” που τον έκανε παγκόσμια γνωστό για την απλότητα του λόγου και την πολυπλοκότητα της σκέψης του. Ένα βιβλίο που δικαιολογημένα αγαπήθηκε από νέους και ενήλικες σε όλο τον κόσμο κι έκανε περισσότερο προσιτή τη γνώση. Καλογραμμένο, απλό αλλά όχι απλοϊκό, μεστό, θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αποτελέσει πολύτιμο μορφωτικό εγχειρίδιο και -γιατί όχι- να διδάσκεται στα σχολεία, προσθέτοντας χυμούς σκέψης αλλά και –απαραίτητης- ψυχαγωγίας στους στεγνούς κόλπους της παπαγαλίστικης γνώσης. Αλλά, μάλλον παρασυρθήκαμε από τα ωραία όνειρα που γεννάει η γραφή του Gaarder…
