«Στομφώδη φληναφήματα και πομφόλυγες αρνησικυρίας» – Αναστάσιος Τσιούμας, σελίδες 80, εκδόσεις «Εντροπία»
Αν και αμφότεροι Θεσσαλονικείς, ανταμώσαμε στην Ξάνθη. Ήταν ένα χειμώνα πριν από κάποια χρόνια, τότε που ο Τάσος Τσιούμας ανέγνωσε ένα ποίημά του –κι έκανε κάποιους να στριφογυρίζουν αμήχανα- σε εγκαίνια έκθεσης ενός άλλου μέλους της «Οργόνης», του γλύπτη Αντώνη Κουτσούμπα.
Τότε πληροφορήθηκα την ύπαρξη της «Οργόνης», μιας ομάδας που «δε γουστάρει το φορμαλισμό, τον μικροαστισμό και την ανειλικρίνεια». Και τότε ήρθα σ’ επαφή με την αντισυμβατική, ρηξικέλευθη ποίηση ενός ακόμα… Bukowski, ενός ποιητή που με στίχους-τσιτάτα καταφέρνει καίρια χτυπήματα στα πλαδαρά στομάχια του εφησυχασμού: «Ανησυχώ πολύ για το μέλλον μου, δεν ξέρω τι του επιφυλάσσω», γράφει σε μια από τις πολλές στιγμές αυτοσαρκασμού και συνεχίζει: «Ο αισθησιασμός -αυτό το γλυκό μεθύσι της ψυχής- αποτελεί την υπέρτατη πνευματική λειτουργία».
Οι σκέψεις του Τάσου Τσιούμα είναι διαποτισμένες μέχρι βάθους από ένα μείγμα μηδενισμού, (αυτό)σαρκασμού, γόνιμης άρνησης και παρακίνησης σε γονιμοποιό αντισυμβατική σκέψη (αρχικά) και σε υγιή δράση (στη συνέχεια). Ετοιμόλογος αλλά κι ετυμολόγος, οπλισμένος με όλα όσα μπορούν να φέρουν αναστάτωση στους χώρους της υποκρισίας, ο ποιητής ουρλιάζει άηχα πίσω από τα γραφόμενά του «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα», όπως ακριβώς έκανε ο Jim Morrison πριν από σχεδόν πέντε δεκαετίες. «Τα πιο καθοριστικά λάθη της ανθρωπότητας: η άκριτη θέσπιση ορίων και η εν συνεχεία βίαιη υπέρβασή τους» γράφει και συνεχίζει αναρωτώμενος: «Έχετε σκεφτεί ότι οι άνθρωποι δε φωνάζουν για να λύσουν τις διαφωνίες τους, αλλά για να καταδείξουν ότι όντως έχουν διαφωνίες;». Και καταλήγει: «Ο καλύτερος τρόπος να περνάτε την ώρα σας είναι να μην αφήνετε την ώρα σας να περνάει»… Αναζητείστε τον.
