“Jolly Roger” είναι το όνομα της πειρατικής σημαίας που έφεραν τα πειρατικά πλοία. Έχετε δει πιθανώς τη σημαία με την νεκροκεφαλή να ανεμίζει σε αγώνες, ίσως να ακούσατε ακόμη και για τη μικρή γερμανική ομάδα από το Αμβούργο με το μεγάλο πνεύμα, αλλά η ιστορία της Sankt Pauli δείχνει ότι αν δεν γνωρίζετε τον χαρακτήρα και το πνεύμα της ομάδας έξω από αποτελέσματα, στατιστικά και τρόπαια, τότε δεν γνωρίζετε καθόλου την ομάδα (εδώ video).
Με την έδρα της να βρίσκεται στην περιοχή των κόκκινων φώτων του Αμβούργου που περιβάλλεται από κινηματογράφους που προβάλουν ταινίες σεξ και φώτα νέον, το “Millentor stadion” της Sankt Pauli στέκει το μοναδικό στη Bundesliga, καθώς η ομάδα έχει σχεδόν 100% ρεκόρ προσέλευσης στα εντός έδρας παιχνίδια με 29.000 εισιτήρια (29.546 είναι η ακριβής χωρητικότητα). Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, την έλλειψη μεγάλων μεταγραφών ή ακόμα και την ελπίδα να κερδίσει τίποτα. Η F.C. St. Pauli είναι η επιτομή ενός συλλόγου που υπάρχει για κάτι παραπάνω από χρήματα ή τρόπαια, για την ενθουσιώδη αγάπη για το παιχνίδι και την ικανότητα της να ενώνει τους ανθρώπους.
Η σημαία με τη νεκροκεφαλή υιοθετήθηκε ανεπίσημα από το club, όταν ο τοπικός punk τραγουδιστής Doc Mabuse έφτασε στο στάδιο μεθυσμένος ένα απόγευμα, έχοντας μαζί του μια τέτοια σημαία που είχε βρει στον δρόμο του. Μετά από αυτό, το σύμβολο θα εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά και γίνεται μέρος του μύθου για όλα όσα η ομάδα σημαίνει. Σημαίνει τη μάχη του φτωχού που τα παίρνει από τον πλούσιο. Δύσκολα θα βρεις πιο αριστερή, αντιφασιστική, αντιομοφοβική, υπέρ των μεταναστών ομάδα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή είναι η ομάδα που τύπωσε πρόγραμμα αγώνα υποδεχόμενη την Bayern Munich με νεκροκεφαλή και τις λέξεις «Πόλεμος τάξεων».
Η Sankt Pauli έχει ενεργά απαγορεύσει ρατσιστικές και φασιστικές πράξεις ή πανό στις τάξεις της από τις αρχές τις δεκαετίας του ’80. Όταν οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες πλήττονταν από τον χουλιγκανισμό του δρόμου, η Sankt Pauli φορά αντιφασιστικά t-shirts και τραγουδά κομμουνιστικά τραγούδια. Αναρχικοί, καταληψίες, πόρνες, μαθητές και punks, αποτελούν τακτικά τη ραχοκοκαλιά της έδρας της, οργανώνοντας πορείες και διαμαρτυρίες, χρησιμοποιώντας το ποδόσφαιρο ως εγερτήριο σάλπισμα για την τοπική εργατική τάξη του Αμβούργου. Είναι κάτι που μέχρι σήμερα έχει παραμείνει αναλλοίωτο. Οι οπαδοί εξακολουθούν να οργανώνονται σε τοπικό επίπεδο, υποστηρίζοντας καταληψίες ή για να διαμαρτυρηθούν για ελλείψεις σε περιοχές με χαμηλά εισοδήματα. Η Sankt Pauli έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γυναικών οπαδών από όλες τις ομάδες της Γερμανίας, ενώ πρόσφατα απαγορεύτηκε για το περιοδικό “Maxim” η διαφήμιση στους χώρους του γηπέδου λόγω σεξιστικής διάκρισης.
Ακόμη και σήμερα ο σύλλογος διατηρεί μια υγιή σχέση με άλλες αριστερές πλευρές όπως η Celtic, η Partizan Minsk και η Hapoel Tel Aviv. Οι “Ultras” συλλέγουν τακτικά χρήματα εκτός του συλλόγου για να χρηματοδοτήσουν την αντιφασιστική δράση στο Αμβούργο και υπάρχει μια πρωτοβουλία που έχει ως στόχο να βοηθήσει τους οπαδούς που υποφέρουν από κλινική κατάθλιψη.
Το 2010 η Sankt Pauli φιλοξένησε ένα τουρνουά για νεοαφιχθέντες πρόσφυγες (η στήριξη για τους οποίους έχει γίνει και η κινητήρια δύναμη του συλλόγου), το 2006 ο σύλλογος φιλοξένησε ένα μίνι παγκόσμιο κύπελλο για ομάδες από μη αναγνωρισμένα έθνη όπως Θιβέτ και Γροιλανδία, και έπαιξαν φιλικά με την Κούβα προκειμένου να δείξουν αλληλεγγύη στον Castro. Το 2005 η Sankt Pauli συγκέντρωσε κεφάλαια μέσω καμπάνιας για να εξασφαλίσει καθαρό και χρησιμοποιήσιμο νερό για φτωχές περιοχές στην Κούβα και τη Ρουάντα.
Όλα καταλήγουν στις περίφημες «πέντε αρχές» τις οποίες τηρεί ο σύλλογος:
- Στο σύνολο της, αποτελούμενη από μέλη, προσωπικό, οπαδούς και επίτιμα στελέχη, η F.C. Sankt Pauli είναι μέρος της κοινωνίας με την οποία περιβάλλεται και έτσι επηρεάζεται τόσο άμεσα όσο και έμμεσα από κοινωνικές αλλαγές στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική σφαίρα
- Η ομάδα έχει επίγνωση της κοινωνικής ευθύνης της και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των μελών, του προσωπικού, των οπαδών και των επίτιμων στελεχών, σε θέματα που δεν περιορίζονται μόνο στον τομέα του αθλητισμού
- Η Sankt Pauli είναι ένας σύλλογος μιας συγκεκριμένης συνοικίας της πόλης και οφείλει σε αυτό την ταυτότητά της. Αυτό δίνει μια κοινωνική και πολιτική ευθύνη σε σχέση με την περιοχή και τους ανθρώπους που ζουν εκεί
- Η ομάδα συμβολίζει την αυθεντικότητα του αθλητισμού. Αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους να ταυτιστούν με τον σύλλογο ανεξάρτητα από τις αθλητικές επιτυχίες που μπορεί να επιτύχει. Τα βασικά χαρακτηριστικά του συλλόγου που ενθαρρύνουν αυτή την αίσθηση αναγνώρισης πρέπει να τιμηθούν, να προωθηθούν και να διατηρηθούν
- Η ανεκτικότητα και ο σεβασμός στις αμοιβαίες ανθρώπινες σχέσεις είναι σημαντικοί πυλώνες της φιλοσοφίας της Sankt Pauli.
Αλλά πώς διατηρείται μια τέτοια ύπαρξη στον σκοτεινό, καθοδηγούμενο από το χρήμα κόσμο του ποδοσφαίρου, διατηρώντας παράλληλα την ψυχή της; Η απάντηση προκύπτει με μεγάλη δυσκολία. Η Sankt Pauli έχει σχεδόν πάρει την κάτω βόλτα από δεκάδες φορές, αλλά υπήρξε ένας άνθρωπος που την έβαλε πραγματικά στο δρόμο της. Ο Corny Littman, ο πρώτος ανοιχτά gay πρόεδρος ομάδας στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Ο Littman προώθησε την επαναστατική φύση του συλλόγου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, εκμεταλλευόμενος την εμφάνιση ενός αουτσάιντερ αντάρτη σε έναν κόσμο γεμάτο χρήματα, λάμψη και σκάνδαλα. Και σε γενικές γραμμές δούλεψε. Στη δεκαετία του ’80 ο σύλλογος είχε μέσο όρο θεατών 1.600 ανά παιχνίδι, αλλά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε ξεπεράσει τη χωρητικότητα και αυτό παραμένει περίπου έτσι από τότε.
Ο σύλλογος σήμερα υποστηρίζεται από έντεκα εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο, πολλά διάσημα παραδείγματα στη μουσική βιομηχανία (οι “Bad Religion” έπαιξαν φιλανθρωπικό αγώνα μαζί τους και ο κιθαρίστας τους Sigur Ros φοράει t-shirts της σε συναυλίες).
Η Sankt Pauli δεν θα μπορούσε ποτέ να παραμείνει αληθινή στις ρίζες της, επιδιώκοντας την πολιτική των μεταγραφών των μεγαλύτερων συλλόγων όπως οι γείτονες του Hamburg S.V., αγοράζοντας χαμηλά και πουλώντας υψηλά για να αποκομίσουν κέρδη. Η Sankt Pauli αγοράζει κυρίως νέους Γερμανούς παίκτες με τοπικές καταβολές. Το «Hells Bells» από τους AC/DC παίζει σε κάθε παιχνίδι. Για τους οπαδούς της Sankt Pauli τα αποτελέσματα είναι λιγότερο σημαντικά από ό,τι η λέσχη, η λυδία λίθος είναι η καθαρή αγάπη του ποδοσφαίρου και επίσης ενδιαφέρεται για κάτι βαθύτερο και σημαντικότερο από τα τρόπαια. Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Όπως ένας οπαδός σχολίασε περίφημα, “ακόμη και αν πέσουμε κατηγορία, δεν έχει σημασία“.
Θα κάνατε την Sankt Pauli τη δεύτερη ομάδα σας;
