Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στους δρόμους της Αθήνας 23 Φεβρουαρίου. Το περιοδικό «Σχεδία» αποτελεί το πρώτο περιοδικό που πωλείται όχι στα περίπτερα αλλά στους δρόμους, από συμπολίτες μας που βιώνουν οι ίδιοι την οικονομική κρίση με τον πιο σκληρό τρόπο. Άνεργοι, άστεγοι, άνθρωποι με χαμηλό η και καθόλου εισόδημα εισέρχονται σε μια διαφορετική καθημερινότητα με όρους αξιοπρέπειας.
Για το περιοδικό που εδώ και δύο εβδομάδες κυκλοφορεί και στην Θεσσαλονίκη μίλησε σήμερα στο «Κόκκινο» ο Χρ. Αλεφάντης, υπεύθυνος του περιοδικού Η κυκλοφορία του περιοδικού είναι το αποτέλεσμα έξι χρόνων προσπάθειας είπε ο Χρ. Αλεφάντης ξεκαθαρίζοντας ότι καταρχάς πρόκειται για ένα κοινωνικό προτζεκτ και μετά δημοσιογραφικό. “Στόχος μας είναι να έχουμε στα χέρια μας ένα ανεξάρτητο δημοσιογραφικό περιοδικό που να υποστηρίξει τον άνθρωπο” σημείωσε. Ως περιοδικό, αυτό που το διαφοροποιεί από άλλα είναι ότι δεν πωλείται στα περίπτερα αλλά αποκλειστικά στους δρόμους από συμπολίτες μας άνεργους, άστεγους, οι οποίοι κερδίζουν από την τιμή πώλησης του που είναι τρία ευρώ τα μισά, δηλαδή το 1,5 ευρώ το οποίο αποτελεί ένα εισόδημα για τον πωλητή.
Όπως τόνισε ακόμη αναφερόμενος σε δεκάδες παραδείγματα περιοδικών δρόμου που κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη, όλα τα περιοδικά δρόμου παρεμβαίνουν στις ζωές των ανθρώπων με δύο βασικούς τρόπους. Εξασφαλίζουν για τον άνθρωπο ένα βασικό εισόδημα με αξιοπρέπεια γιατί η πώληση του περιοδικού δεν συνιστά ούτε ελεημοσύνη ούτε επαιτεία, αλλά μία σκληρή δουλειά που εξασφαλίζει για τον πωλητή ένα μίνιμουμ εισόδημα για τις πιο βασικές ανάγκες, τσιγάρα, φαγητό για άλλους το ρεύμα ή και το νοίκι. “Αυτό που εισπράτταμε ως γνώση από την εμπειρία από το εξωτερικό είναι ότι από την κοινωνική αυτή διαδικασία ο άνεργος ή ο άστεγος επανακτά την χαμένη του αξιοπρέπεια ξαναγίνεται ενεργός” είπε χαρακτηριστικά ο Χρ. Αλεφάντης.
Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην πώληση της «Σχεδίας» χαίρονται περισσότερο απ’ όλα το γεγονός ότι “πλέον δεν είμαστε αόρατοι” σημείωσε προσθέτοντας: “Είναι φοβερό αυτό που συχνά λέμε στην Ελλάδα ότι πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, στην πραγματικότητα οι άστεγοι έχουν βγει από την δικιά μας πόρτα μας, είναι άνεργοι που τα έχασαν όλα”
Μια από τις καθημερινές αγωνίες των ατόμων που πήραν την πρωτοβουλία για το περιοδικό ήταν το αν θα δεχτεί ο άνθρωπος να φορέσει ένα κόκκινο γιλέκο και να εκτεθεί. Η απάντηση που γρήγορα πήραν από τον κόσμο που το πλαισίωσε είναι ότι το δέχεται καθώς για τον ίδιο είναι μια μεγάλη ανάγκη, μια δουλειά. Μία δεύτερη αγωνία ήταν σύμφωνα με τον ίδιο, το πώς θα το δεχτεί το περιοδικό η κοινωνία, αγωνία που γρήγορα ξεπεράστηκε καθώς ο κόσμος όμως το αγκάλιασε από τη πρώτη στιγμή.
Σχετικά με την θεματολογία του περιοδικού ο Χρ. Αλεφάντης εξήγησε ότι πρόκειται σαφώς για ένα κοινωνικό και πολιτικό περιοδικό το οποίο όμως δεν είναι θεματολογικά εγκλωβισμένο, ασχολείται -όπως χαρακτηριστικά είπε- με ό,τι μπορεί να μας απασχολεί, με το ποδόσφαιρο, τον πολιτισμό, την κοινωνία, μέσα από μία ανεξάρτητη δημοσιογραφική γραφή, με αισιοδοξία και χιούμορ.
Το μότο, όπως και σε άλλες χώρες που κυκλοφορούν παρόμοια περιοδικά, είναι ότι το περιοδικό δρόμου είναι “μέρος της λύσης του προβλήματος”, σημείωσε ακόμη αναφερόμενος τόσο στον τρόπο που διανέμεται αλλά και στο δημοσιογραφικό σκέλος καθώς στα κείμενα που περιλαμβάνονται η “Σχεδία” προτείνει “έναν δρόμο, έναν τρόπο”.
Τέλος, όσον αφορά την υποδοχή που επεφύλαξε η Θεσσαλονίκη στην “Σχεδία” ο Χρίστος Αλεφάντης περιέγραψε μία σκηνή όπου ένας πωλητής της «Σχεδίας» πουλάει το περιοδικό σε μία γωνία στην Τσιμισκή με Αριστοτέλους εξηγώντας το τι είναι το περιοδικό και η κυρία την αγοράζει με ένα χαμόγελο, μία σοκολάτα και την φράση “σας περιμέναμε…”.
πηγή: alterthess.gr
