Αποξηραμένα υγρά πια, καίνε μυαλά κι οργανισμούς και ματαιώνουν κάθε ελπίδα ανάνηψης. Εγκλεισμός στα ταπεινότερα ένστικτα, επιστροφή στα κελιά, στα σπήλαια, στη δήθεν αίσθηση ασφάλειας των αρχανθρώπων σε ένα δήθεν απόλυτα εχθρικό περιβάλλον γεμάτο δήθεν τρόμο και δήθεν κινδύνους. “Μη βγαίνετε έξω, υπάρχουν παντού άνθρωποι“, σαρκάζει ένα από τα συνθήματα στους τοίχους.
Μια αγελαία κυνωνία –ναι, κυνωνία- σε πανικό. Από την αγριότητα της επίθεσης που δέχεται, από τη δική της αγριότητα δις ανεστραμμένη στον καθρέφτη της. Από τις επιλογές της, από τις εκλογές της, από την εμμονή της στην αποφυγή οτιδήποτε ουσιώδους. Μια κοινωνία έτοιμη να κατασπαραχτεί μεταξύ της ή από τα κανόνια, αρκεί να μη χρειαστεί να αναλάβει την παραμικρή από τις ευθύνες της!…
